106606

Z prawa tego wynika, że jeżeli ściana jest cienka to naprężenie jest duże i siła jest mała. Naprężenie decyduje o długości sarkomeru, a to związane jest z silą, jaką może rozwijać mięsień. Długość optymalna to 2,2pm. zakres l,8-2,4pxn. Naprężenie ścian komory w warunkach ciśnienia końcowo rozkurczowego określamy jako obciążenie wstępne preload.

Regulacja heterometryczna, jako zależność siły skurczu i SV od EDV opisywana jest jako prawo Franka-Starlinga:

Jakkolwiek mierzona energia skurczu serca jest w pewnym zakresie fw warunkach fizjologicznych] proporcjonalna do stopnia ujściowego rozciągiiięcia jego włókien mięśniowych.

Regulacja heterometryczna pozwala na utrzymaniu frakcji wyrzutu na względnie stałym poziomie. EF przy niezmiennej kurczliwości zmienia się w niewielkim zakresie. Utrzymanie się stałej frakcji wyrzutu umożliwia szybkie dostosowanie się komór serca do zmienionego napływu krwi.

-    Największa objętość krwi w komorze jest w okresie końcoworozkurczowym - EDV.

-    EDV = ESV + VŻ (napływ żylny),

-    Wypełnienie komór prowadzi do niewielkiego wzrostu ciśnienia. Ten wzrost w jamach serca jest proporcjonalny do zmian objętości i podatności ścian. Wzrost ciśnienia i przekroju jamy komory kształtuje napięcie bierne, które nie tylko równoważy silę skierowaną na komorę, ale prowadzi też do rozciągnięcia ściany komory.

Regulacja heterometryczna pozwalając na utr zymanie frakcji wyrzutu, umożliwia łatwe dostosowanie się objętości wyrzutowej do EDV.

Regulacja heterometryczna zapewnia powrót do wyjściowej objętości komory, pod warunkiem, że nie zmieniają się inne czynniki wpływające na czynność serca - obciążenie następcze i kurczliwość mięśnia sercowego. Niezależnie od wypełnienia komory (EDV), uzyskamy taką samą objętość, jak wyjściowa:

Regulacja heterometryczna wynika z obciążenia wstępnego; obciążenie to wpływa korzystnie na pracę serca.

Obciążenie następcze: