106773

Mechanizm sumowania skurczów pojedynczych w mięśniu szkieletowym

Kolejne skurcze mięśnia sa wywoływane przez powtarzające sie bodźce nadprogowe z pewna częstotliwością. Przy pewnej częstotliwości bodźca zaczyna występować zjawisko sumowania sie skurczów pojedynczych Dochodzą do skurczu tężcowego zupełnego lub do skurczu tężcowego niezupełnego.Skurcz tężcowy zupełny występuję wtedy, kiedy bodźce pobudzają miesien w odstepacli czasu krótszych niz trwa skurcz pojedynczy. Pobudzenie mięśnia w odstępach czasu dłuższych niz czas trwania skurczu pojedynczego pozwala na częściowy rozkurcz mięśnia pomiędzy bodźcami.

W czasie skurczu tężcowego izotonicznego miesien skraca sic. jego napięcie zas nic ulega zmianie. Skurcz tężcowy izometryczny charak teryzuje sie zwiększeniem napięcia mięśnia, któremu nie towarzyszy zmniejszenie jego długości.

Ruchy konczyn i całego ciała sa spowodowane przede wszystkim skurczami tężcowymi mięsni szkieletowych o typie skurczów' auksotonicznych, czyli z jednoczesnym zbliżeniem przyczepów i zwiększeniem napięcia.

Miesien nie rozciągnięty kinezy sie z mała siła. W miarę rozciągania mięśnia skurcze staja sie coraz silniejsze az do optymalnego rozciągnięcia, przy którym miesien kurczy sie z maksymalna siła. Dalsze rozciąganie mięśnia powoduje stopniowe zmniejszenie sie siły skurczów.

Słabe bodźce działające na miesien pobudzają do skurczu tylko czesc komórek mięśniowych. Zwiększając stopniowo sile bodźca, uzyskuje sie coraz silniejsze skurcze. Pobudzenie wszystkich komórek mięśniowych wywołuje skurcz maksymalny.