101597

. Systemy prawa małżeńskiego na ziemiach polskich w XIX w.

-    trzy systemy regulacji prawnej: laicki, mieszany (świecko - wyznaniowy) i wyznaniowy -na zasadach laickich oparto przepisy KN i BGB, sankcjonowały koncepcje małżeństwa jako umowy cywilnej, zawarte musiało być obowiązkowo przed urzędnikiem stanu cywilnego, ustanie następowało przez śmierć lub rozwód, z przyczyn określonych przez prawo. Jurysdykcja w sprawach małżeńskich należała wyłącznie do sądów państwowych

-    system mieszany, świecko wyznaniowy, występował w PPR, ABGB Abeb ustawodawstwie Królestwa Polskiego ( KCKP), małżeństwo jako umowa cywilna, uwzględniająca regulacje prawa wyznaniowego, zawarci w formie alternatywnej - świeckiej lub wyznaniowej, ustanie ( oprócz śmierci) uzależnione od wyznania - separacja dopuszczana dla wszystkich, rozwód dla niekatolików, jurysdykcja w sprawach małżeńskich wyłącznie dla sądów państwowych

-    system wyznaniowy - w rosyjskim ZP, obowiązywał w prawie małżeńskim na terenie Królestwa Polskiego z 1836, jego stosowanie oznaczało uznanie wyłącznie religijnej formy małżeństwa, regulowanie wszystkich spraw z nim związanych jedynie normami właściwego prawa wyznaniowego oraz wprowadzanie jurysdykcji sądów duchownych w sprawach małżeńskich, obejmował 4 główne wyznania: rzymskokatolickie, prawosławne, unickie oraz protestanckie (luterańskie i kalwińskie)