często preferowana przez nabywców. Strategię tę realizują m.in. Bose I Glaxo w kategoriach odpowiednio- niewielkich głośników I tzw. Leków etycznych.
3. koncentracji na wybranej niszy lub segmencie rynkowym w zakresie: przywództwa kosztowego, wyróżniania
Podstawą realizacji tej strategii jest ograniczenie zakresu firmy do jednego lub kilku wybranych segmentów rynku, czego konsekwencją jest specjalizacja przedsiębiorstwa, które koncentruje swoje wysiłki marketingowe na nielicznych rynkach docelowych. Włoskie firmy Luxotica, światowy lider w produkcji oprawek do okularów i Barilla, producent makaronów, a także duńskie Novo Nordisk udanie realizują właśnie ten typ strategii, i Jedną przegraną - strategia „ugrzęźnięcia '.
Przedsiębiorstwa konsekwentnie realizujące któryś z wymienionych typów strategii ze sporym prawdopodobieństwem mogą się spodziewać powodzenia swoich działań. Z kolei firmom nie wybierającym żadnego z tych typów strategii w czystej postaci, a starającym się realizować tzw. strategię pomiędzy, zwykle idzie dużo gorzej. Próbują one być dobre we wszystkim, co zwykle kończy się tym, że nie są dobre w niczym.
Strategie konkurencji Portera można rozpatrywać w różnych przekrojach. Zasadniczy wpływ na wybór strategiczny firmy wywiera otoczenie (głównie nabywcy i konkurenci), niemniej strategie te znajdują swoje odbicie w strukturze działań wewnątrz firmy. Strategie kosztową oraz dyferencjacji można zatem rozpatrywać nie tylko w kategoriach rynkowych, ale również w kategoriach produkcyjnych. Dualny charakter strategii przesądza o konieczności omawiania Ich w kontekście oddziaływania przedsiębiorstwa na rynek, Jak i procesów wewnątrzorganizacyjnych. Możliwości produkcyjne i technologiczne mogą zadecydować o stopniu zaangażowania firmy w realizację strategii niskich kosztów lub dyferencjacji.