Podłączane są kohezyny CSS 1/3 i kondensyny SMC 1/3 (białka mające za zadanie łączyć 2 nici DNA), następuje remodelowame chromatyny. podłączenie CDK + cdc45 - inicjacja replikacji!
v y
■ W miejscach OR rozplatanie nici przez topoizomerazę II i helikazę. Nić rozpleciona stabilizowana jest przez białka SBB.
■ Powstają widełki replikacyjne. Prymaza syntetyzuje krótki fragment RNA służący jako starter.
■ Aparat replikacyjny:
1. helikaza przesuwa się wzdłuz DNA i rozplata helikalną strukturę (ATP -> ADP). Oddziela od siebie nici.
2. białka SBB wiążą jednoniciowy DNA i zapobiegają ponownemu łączeniu się nici.
3. Przed polimerazą DNA znajduje się ruchoma obręcz, która tworzy pierścień wokół DNA i wiąże polimerazę. umożliwiając jej ruch wzdłuz matrycy. Na nici opóźnionej uwalnia DNA po każdym zakończeniu fragmentu Okazaki
■ Polimeraza DNA katalizuje przyłączanie nukleotydów do łańcucha (dobudowuje od 5' do 3'!!!).
■ Łańcuch na nici wiodącej biegnącej od 3' do 5' dobudowywany jest w sposób ciągły, zaś na drugiej nici (opóźnionej) - w sposób nieciągły (powstają tzw. fragmenty Okazaki).
■ Do rozpoczęcia dobudowywama (w OR i na początku każdego fragmentu Okazaki) potrzebna jest prymaza. która buduje krótki fragment RNA (tzw. starter). Budowa fragmentów Okazaki rozpoczyna się od startera i kończy na poprzednim).
■ Startery usuwane są przez nukleazę.
■ Naprawcza polimeraza DNA uzupełnia te miejsca.
■ Ligaza DNA łączy sąsiadujące ze sobą fragmenty.
■ Nić opóźniona zwinięta jest w ten sposób, że polimeraza tworzy jeden kompleks z helikazą i pry mażą.
Polimeraza DNA ma zdolność do autokorekty (redagowania) - po każdym wbudowaniu nukleotyd u sprawdza, czy jest on prawidłowy. Jeśli nastąpił błąd, usuwa go (aktywność nukleazy) i na jego miejsce wstawia następny.