1.1.1 Plan Keynesa
Nad projektem statutu organizacji finansowej, mającej za zadanie przeciwdziałanie perturbacjom na międzynarodowym rynku walutowym, pracowano równolegle podczas II wojny światowej w Wielkiej Brytanii (Plan Keynesa) oraz w Stanach Zjednoczonych (Plan White'a)1.
W Wielkiej Brytanii już w 1944 r. zastanawiano się, jak na forum międzynarodowym rozwiązać najważniejsze problemy ekonomiczno-finansowe, do których zaliczono2:
• mechanizm kreacji i wymiany pieniądza,
• zasady polityki handlowej, ustalającej warunki wymiany towarów, taryfy, systemy preferencyjne, subwencje, reglamentację importu itd.,
• organizację produkcji, podziału cen i produktów bazowych oraz ochronę jednoczesną producentów i konsumentów przed stratami i ryzykiem wywołanym przez nieprzewidziane wahania rynków,
• lokowanie pomocy średnio- i długoterminowej w krajach, których rozwój gospodarczy wymaga pomocy zagranicznej.
Plan Keynesa zatytułowany „Propozycje utworzenia międzynarodowej unii clearingowej” został najpierw przedstawiony w parlamencie brytyjskim w kwietniu 1943 r., a następnie na konferencji w Bretton Woods. Plan ten dotyczył mechanizmu kreacji pieniądza i wymiany w handlu międzynarodowym.3 John M. Keynes wysunął projekt utworzenia unii płatniczej, a następnie międzynarodowych organizacji finansowych posługujących się wspólną jednostką monetarną - bancorem, która miała zastąpić złoto i stać się pieniądzem światowym. Pomysł ten jednak nie został zrealizowany4.
J.M. Keynes - słynny już w tym czasie ekonomista brytyjski - miał do rozwiązania trudne zadanie. Z jednej strony, ze względu na utratę przez Wielką Brytanię zapasów złota, funt sterling nie mógł być zaproponowany jako waluta międzynarodowa zabezpieczająca potrzeby handlu międzynarodowego, z drugiej zaś strony nie chciano, aby funkcję tę pełnił dolar, gdyż oznaczało to poddanie się dominacji Stanów Zjednoczonych. Propozycja
7
E. Latoszek, M. Proczek, Organizacje międzynarodowe, założenia, cele, działalność, Dom Wydawniczy Elipsa. Warszawa 2001, s. 170
E. Chrabonszczewska, Międzynarodowe organizacje finansowe, Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, Warszawa 2005, s. 49
Ibidem, s. 49
E. Latoszek, M. Proczek, Organizacje międzynarodowe, op. cit., s. 170