108176

związane z wyznaczaniem współczynnika wnikania masy omijane są dzięki uzależnieniu go od stałej dyfuzji D i grubości warstwy dyfuzyjnej.

Wraz z wzrostem lepkości zwiększa się grubość warstwy dyfuzyjnej i utrudniona zostaję dyfuzja. Spadek lepkości cieczy daje efekt odwrotny.

Są 2 punkty widzenia-wnikanie masy do pęcherza i wnikanie masy do cieczy. Odpowiednie współczynniki ( Sherwooda .Reynoldsa .Schmidta jopisują je dla poszczególnych wariantów. Wnikanie masy po stronie pęcherza - liczba Sherwooda jest stała. Jeśli jest duża oznacza to duży współczynnik wnikania masy po stronie gazu. Wraz z malejącym rozmiarem pęcherzy wzrastają współczynniki wnikania masy i dyfuzja. Jeśli chcemy manipulować współczynnikami po stronie pęcherza zmieniamy średnicę pęcherzy.

Wnikanie masy po stronie cieczy - liczba Sherwooda zależy od sześciennego pierwiastka z iloczynu liczb Reynoldsa i Schmidta, oznacza to. że potrzeba ogromnie zwiększyć liczbę Reynoldsa (burzliwość) aby zwiększyć niewiele współczynniki wnikania masy po stronie cieczy. Jeśli chcemy manipulować współczynnikami po stronie cieczy możemy zmieniać burzliwość (głównie prędkość).

Przenikanie masy. Przenikanie uwzględnia wnikanie w obydwu kierunkach. Współczynniki przenikania mas uwzględniają współczynniki wnikania po stronie cieczy i pęcherza skorygowane na jednolite jednostki dzięki stałej Henriego i można dzięki nim sumować opory.

Przenikanie masy zakłada istnienie pewnej powierzchni międzyfazowej w której ma miejsce różnica ciśnień wywołująca transport i właśnie w tej przestrzeni działają opory - mogą działać tak po stronie cieczy jak i gazu.

Strumień masy będzie zależeć od różnicy stężeli/ciśnień będącej siłą napędową wnikaiua (jest to różnica między ilością w rdzeniu i we wnętrzu powierzchni międzyfazowej) i współczynników wnikania. Stężenia i ciśnienia .tak samo jak współczynniki wnikania, przelicza się na jednolite jednostki dzięki stałej Henriego.

Słaba rozpuszczalność. H małe. Opory są po stronie cieczy .bo tutaj ma miejsce największa różnica stężeli

Dobra rozpuszczalność. H duże. Opory są po stronie gazu .bo tu ma miejsce największa różnica ciśnień.

Wpływ T/p na zwiększanie transportu.

WpływT/p polega głównie na przesunięciu równowagi fazowej.

Wzrost ciśnienia jest zawsze korzysmy bo powoduje wzrost różnicy ciśnień (po stronie gazu)

.czyli siły napędowej. Jest to bardzo istotne gdy mamy opory po stronie gazu .czyli dobią rozpuszczalność .mniej istotne w układzie z silniejszymi oporami po strome cieczy .ale zawsze korzystne.

Wzrost ciśnienia oprócz tego powoduje w gazie spadek D i spadek współczynnika wnikania masy po stronie gazu .ale wzrost siły napędowej jest i tak ważniejszy.

Wzrost ciśnienia nie ma wpływu na dyfuzyjność w cieczy.

Wzrost temperamry inaczej wpływa na ciecz i gaz. Generalnie powoduje spadek siły napędowej (różnicy stężeń/ciśnień) .ale dla gazu zwiększa lepkość (oznacza to zwiększenie warstwy dyfuzyjnej), dla cieczy zmniejsza lepkość (czyli zmniejsza warstwę dyfuzyjną .a więc zwiększa współczynniki wnikaiua).

Bilans wpływu T dla dobrej rozpuszczalności (opory gazowe trzeba pokonać) oznacza radykalne zmniejszenie siły napędowej po strome gazu przy wzroście T. co jest niekorzystne .więc stosuje się tu niskie temperamry (i koniecznie wysokie ciśnienie).

Dla słabej rozpuszczalności (gdy pokonuje się opoiy w cieczy) zwiększenie T jednocześnie zmniejsza siłę napędową i zwiększa dyfuzję .więc korzystne będą T optymalne uwzględniające obydwa te czynniki. Wysokie ciśnienie jest korzystne.