108958

*    czy jego właściwość jest obowiązkowa,

*    czy orzeka w procedurze spornej,

*    czy orzeka na podstawie prawa,

*    czy jest niezawisły.

—    o rzecz. ETS w tym zakresie jest kazuistyczne i me zawsze spójne;

I.    Sądy powszechne

—    jedyne wątpliwości dot. funkqi rejestrowych wykonywanych przez sądy —* sprawa C-lll/94. Job Centrę Coop. ARI- —* ETS uznał, że wpisanie do rejestru spółki nie jest funkcją sądową, tylko przekazaną sądowi funkcją adm. i me rozstrzyga żadnego sporu. ETS uznał, że tylko w przypadku odwołania do takiej decyzji do właściwego sądu (czyli powstanie sporu) sąd taki będzie wykonywał f. sądową;

—    też w postępowaniu nakazowym czy upomina we:

—    też gdy me orzeka na podstawie prawa, lecz w oparciu o zasady słuszności —* sprawa C-393/92. Mnnicipaity

of Almclo;

II.    Sądy administracyjne

— też sądy adm. oraz inne organy adm. me będące sądami adm. sensu struto o ile wykonują funkqe rozpoznawania sporu, a kontradyktoryjny charakter (zasada inter partes) nie jest warunkiem koniecznym —» sprawa C-54/96. DorschConsnlt:

—    też niezależność organu nie jest warunkiem koniecznym —* sprawy C-110/98 i C-147/98, Gabalfriaa —► ETS dopuścił pytanie od organu, który org. był częścią ministerstwa, a jego członkowie byli urzędnikami. Uznał, że spełnia krytena z orzecz. w sprawie Abrahamsson;

— nie organy adm. rozpoznające w II insi. —* sprawa Corbiau —► ETS wskazał też m.in., że organ zwracający się z pytaniem w razie odwołania od jego decyzji byłby stroną w krajowym postępowaniu odwoławczym;

—    ETS bada czy dany organ wykonuje f. sądową, a me jakie formalnie zajmuje miejsce w systemie państwa czł.;

III.    Sądy konstytucyjne

—    niechęć tych sądów (przeświadczenie że me są sądami wg art 234 TWE i odmienna kognicja, tj. rozstrzyganie o zgodności z K) —* mało pytań, a pierwsze w 2-giej poł. lat 90’tych^KTS nie kwestionował jednakiehsądowego charakteru (np. sprawą C-143/99. Adria-Więn Pępętjnę GutbH);

*    ew. kontrowersje mogą wynikać me z kompetenqi podmiotowq, ale ze sposobu formułowania pytań, wynikającego z mechanizmu kontroli jakości;

IV.    Sądy międzynarodowe

—    to nie sąd państwa czł., więc co do zasady niedopuszczalne jest pytanie, ale:

*    sporadyczna sytuaqa gdy to samo zagadnienie przed ETS i np. przed ETPC —* od czasu gdy prawa podstawowe są częścią prawa W, a ich treść określana jest m.in. przez analizę EICPC;

*    np. wyjątkowo dopuścił pytanie od TS Beneluksu —» sąd ten utworzony na mocy trójstronnej konwenqi o znakach towarowych; właściwy w sprawie wykładni tq konwenqi, więc gdyby sąd ten nie mógł zadać pytama ETS, sąd krajowy musiałby zadać pytanie do obu sądów i oboma odpowiedziami byłby związany;

V.    Sądy arbitrażowe

—    zależy od pozycji w systemie ochrony prawnej państwa czł. —* gdy rozpoznaje sprawę na mocy porozumieniastron nie jest sądem państwa czł., bo brak obowiązkowej kompetencji —► sprawa 102/81. Nordsce —* ETS uznał, że pomeważ strony nie są prawnie ani faktycznie zobowiązane do przekazania sporu do arbitrażu (=brak obowiązku niezależnego od woli stron)

*    me ma znaczenia tryb przystąpienia do arbitrażu - klauzula czy kompromis;

*    ETS wskazał też, że ze względu na to że władze państwa rue są uwikłane w decyzję co do przekazania sporu do arbitrażu, arbitraż rue może być uznany za sąd państwa;

—    jest to znaczny wyjątek w zasadzie jednolitego stosowania prawa UE (sądy arbitrażowe = wyłączenie możliwości dochodzenia roszczenia przed sądem państwowym) —» bo „prywatny” charakter tych sądów;

—    gdy prawo państwa przewiduje możliwość kontroli orzeczeń arbitrażowych (stwierdzenie nieważności albo

2