109375

1. Wstęp teoretyczny

Analizę grannlometryczną przeprowadza się metodą sitową i areometryczną. Są to metody laboratoryjne, a więc pozwalają na dokładne określenie procentowej zawartości poszczególnych frakcji. Ponieważ jednak do przeprowadzenia tych badań potrzebny jest odpowiedni sprzęt i dużo czasu, w terenie używa się metod analizy makroskopowej.

Są to metody przybliżone - określenie rodzaju gruntu oraz niektórych jego cech fizycznych dokonuje się organoleptycznie i na podstawie doświadczenia. Celem analizy makroskopowej jest oznaczenie nazwy, stanu, barwy i wilgotności gruntu, oraz zawartości w nim węglanu wapnia.

Makroskopowe określenie rodzaju gruntu:

- grunt sypki - w stanie suchym nie formuje się w grudki, a w stanie wilgotnym nie daje się wałeczkować. Grunt sypki (niespoisty) określa się wzrokowo na podstawie wielkości ziaren oraz procentowej zawartości poszczególnych frakcji. Ziarna piasku grubego są rozróżnialne z odległości ok. 3 m, piasku średniego - z 1 m, i drobnego - z 30 cm.

Nazwa gruntu	zawartość frakcji w procentach
	> 2 mm	> 0,5mm	> 0,25 mm
żwir	<50	-	-
pospółka	10-r50	>50	-
piasek gruboziarnisty	<10	>50	-
piasek średnioziarnisty	<10	<50	>50
piasek drobnoziarnisty	<10	5	<50
piasek pylasty	<10	<50	<50

— grunt spoisty - po wyschnięciu tworzy grudki, a w stanie wilgotnym jest plastyczny. U żywa się metod:

-    wałeczkowania

-    rozcierania w wodzie

-    rozmakania.

2.    Badanie gruntu sypkiego

Porównanie z wzorcem wykazuje, że mamy do czynienia z piaskiem średnioziarnistym. Grudka zgniatana w palcach nie ugniata się plastycznie -> próbka jest sucha.

Barwa: szaro-żółta.

Brak reakcji z kwasem solnym -> bez wapni sty.

3.    Badanie gruntu spoistego

Połysk - brak

barwa - żółto-brunatna

wilgotność - mało wilgotny

rodzaj spękania - poprzeczne (za trzecim razem)

reakcja z kwasem - burzy słabo i krótko

zawartość piasku - słabo wyczuwalny przy rozcieraniu w wodzie - grupa II