109512

-zmiany w funkcjonowaniu przewodu pokarmowego, prowadzące do znacznego wychudnięcia

-u mężczyzn występuje niemoc płciowa - u kobiet zaburzenia miesiączkowania.

Doustna dawka śmiertelna - 200-400mg, podskórna 100-200mg.

Kodeina

Otrzymywana z opium lub syntetycznie przez metylowanie morfiny. Rzadziej od morfiny prowadzi do uzależnienia, przeważnie po dłuższym podawaniu. LD50 kodeiny przy podaniu pozajelitowym to około 550 mg, a przy podaniu doustnym około 2-2,5g. Działanie wykorzystywane w lecznictwie:

-Przeciwbiegunkowe;

-Przeciwkaszlowe - w dawkach mniejszych niż mających działanie przeciwbólowe (standardowo 8-15 mg), działanie przeciwkaszlowe utrzymuje się około 3 godzin, a wywołane jest przez działanie substancji na ośrodek mózgowy odpowiedzialny za oddychanie;

-Przeciwbólowe (ok. 7-krotnie słabsze od morfiny) - zazwyczaj wchodzi w skład złożonych leków przeciwbólowych.

Kodeina jako narkotyk

Kodeina używana jest też jako narkotyk, w dawkach 100-300 mg bez tolerancji, lub w większych w wyniku nabytej tolerancji. Podobnie jak większość opioidów powoduje stany relaksacji, euforię, apatię, "błogostan" i uspokojenie. Działanie euforyzujące występuje po około 20-45 minut i utrzymuje się przez 1-1,5 godziny. W końcowym stadium działania można odczuwać rozdrażnienie, bóle i zawroty głowy, zaburzenia łaknienia, senność, nudności, a nawet wymioty. Dodatkowo, pod wpływem kodeiny, może występować uporczywe swędzenie na powierzchni całego ciała, z powodu wydzielania znacznych ilości liistaminy(występuje naturalnie w organizmie ludzkim, pełni funkcję mediatora procesów zapalnych, neuroprzekaźnika oraz pobudza wydzielanie kwasu żołądkowego).

-Narkotyna (noskapina, CaHzjNOr) - naturalny alkaloid (pochodna izochinolinowa) opium o działaniu przeciwkaszlowym, jednocześnie pobudzający ośrodek oddechowy. Ma słabe działanie spazmolityczne. Działania niepożądane: Senność, nudności, zawroty głowy, odczyny uczuleniowe, brak apetytu, halucynacje, tymczasowa impotencja.

Surowcem są liście zbierane z krzewu krasnodrzewu (Erythroxyion coca), zawierające przeciętnie 1% kokainy.

Indianie peruwiańscy jako pierwsi zauważyli oddziaływanie liści koki. Używali jej w celach obrzędowych a także podczas dalekich wypraw morskich. Kokaina zwiększa wytrzymałość i pozwala pokonywać szybciej spore odległości pieszo.

W Europie kokaina nie była znana przed odkryciem Ameryki, została przywieziona przez hiszpańskich kolonizatorów. Pozostała jednak niezauważona do XIX wieku. W ostatnich dekadach XIX wieku była lekiem łatwo dostępnym w drogeriach, aptekach i barach. Do jej przyjmowania zachęcali najlepsi lekarze. Weszła w skład leków na astmę i katar sienny. Jako specyfik wywołujący stan euforii była także zalecana na takie przypadłości jak melancholia, liisteria i „zszarpane nerwy". Uważano, że leczy uzależnienie od narkotyków i alkoholu. Kokainę w 1879 r. zaczęto używać w leczeniu uzależnienia od morfiny. Jednak część pacjentów zaczęła eksperymentować z zażywaniem obu środków.

Napój Coca-cola wszedł na rynek w 1886 jako mieszanka ekstraktów krzewu koka i nasion drzewa kola. Reklamowano ją jako "wartościowy napój pobudzający umysł i leczący wszystkie nerwowe przypadłości". Do 1903 r., typowe opakowanie zawierało około 60 mg kokainy. Dzisiejsza Coca-cola nadal zawiera ekstrakt z liści koki - The Coca-Cola Company