109571

Tego typu zależność od masy czy długości ciała odzwierciedlają optymalne dopasowanie do warunków środowiska.

Reguła Bergmana:

•    większe organizmy mają niższy stosunek powierzchni do objętości;

•    rozpraszają mniej ciepła: cecha dobra, kiedy jest zimno; cecha zła, kiedy jest gorąco. Populacje zasiedlające zimne regiony będą większe, aby zatrzymywać ciepło. Populacje z ciepłego środowiska będą mniejsze, aby pozbywać się nadmiaru ciepła. Osobniki tego samego gatunku są tym większe im bliżej są bieguna.

Wielkość ciała a zagęszczenie:

•    obserwuje się silny spadek zagęszczenia populacji przy wzroście wielkości ciała: N = cM'^V4.

Wielkość jest podstawową cechą ciała skorelowaną z wieloma czynnikami - fizjologią i ekologią: B = bM*⁴; log(B) = log(b) + 0,751og(M).

Krytyka teorii:

•    żywe organizmy nie są, przynajmniej w części, firaktalami

•    matematyczny dowód dla reguły skalowania V* jest wątpliwy

•    reguła skalowania ³A nie została poparta dowodami empirycznymi

•    poprawka temperatury - wg Anheniusa jest zbyt prosta, a jej parametry słabo zdefiniowane

•    ważniejsza od uniwersalnego skalowania jest różnorodność metabolizmu

•    zmienność żywych organizmów nie pozwala na jakiekolwiek użyteczne prognozy na podstawie teorii.

Celi size theory - J. Kozłowski, M. Konarzewski, alternatywna teoria, która odnosi tempo metabolizmu do rozmiarów komórek i ilości DNA. Akumulacja niekodującego DNA i w rezultacie wielkości genomu może znajdować się pod silną selekcją w kierunku wzrostu wielkości ciała, któremu towarzyszą niskie koszty metaboliczne. Wielkość ciała może wzrastać poprzez wzrost wielkości komórek lub liczby komórek.