101826

Dopiero w 1950 r. ,po dokryciu stanowiska w Illerup, można było na genezę miejsc ofiarnych rzucić nowe światło z uwagi na to, że przede wszystkim, przeciwieństwie do badań XIX wiecznych, podczas których niewystarczająco dokładnie dokumentowano położenie zabytków w bagnie, nie przykładano wagi do całego kontekstu i wzajemnego usytuowania względem siebie poszczególnych przedmiotów - w Ulerup wszystko szczegółowo i starannie dokumentowano, fotografując, rysując, mierząc i opisując zgodnie z podstawowymi dzisiaj standardami nowoczesnych prac wykopaliskowych.

5 maja 1950 r. stało się jasne, że Illerup było widownią niezwykłych zdarzeń. W trakcie przeprowadzonych tutaj prac melioracyjnych, realizowanych wtedy wyłącznie siłą ludzkich mięśni, za pomocą łopaty, natrafiono na wiele elementów uzbrojenia. Pracę kopiącym utrudniały liczne pogięte miecze, groty włóczni, oszczepów i strzał. O znalezisku natychmiast powiadomiono archeologów. Ustalono, że odkryto nowe, nieznane dotąd stanowisko bagienne. Odkiycie Illerup Adal miało stać się 5 co do wielkości duńskim depozytem broni pochodzącym z pierwszych pięciu stuleci po Chrystusie.

Wykopaliska w tym miejscu prowadzono przez 18 lat.

2