109642

Technologiczna próba zginania

Technologicznej próbnie zginania na zimno lub w podwyższonej temperaturze poddaje się próbki pobrane z półwyrobów i wyrobów walcowanych, kutych i lanych. Próba ma na celu sprawdzenie zdolności materiału do odkształceń plastycznych przy zginaniu. Przebieg próby zginania opisuje norma PN-EN ISO 7438:2006 Metale - Próba zginania.

Próbkę ustawioną na dwóch podporach nastawnych, wyposażonych w obracające się wałki, zgina się równomiernie i nieprzerwanie za pomocą trzpienia o określonej grubości i zaokrągleniu, ustawionego w połowie odległości między podporami, z ewentualnym zastosowaniem wkładek. Zamiast podpór można użyć przystosowanej do tego celu podkładki z pryzmatycznym wycięciem o rozwartości nie mniejszej niż 125 mm, w kształcie 117 litery U lub V, o kącie rozwarcia 60°. Wynik próby jest uważany za dodatni jeżeli przy zgięciu jednym z podanych sposobów próbka zginana na trzpieniu o zadanej grubości i średnicy

zaokrąglenia nie uległa złamaniu i nie wykaże na zewnętrznej zgiętej powierzchni naderwań, rozwarstwień lub pęknięć.

Kąt zgięcia -116

Wnioski:

Brak widocznych pęknięć bez użycia przyrządów powiększających oznacza, że próbka wytrzymała próbę zginania. Próbka która została wykorzystana w doświadczeniu została zgięta do kąta równego 116 stopni. Jest to kąt minimalny, który może wytrzymać badany materiał.