110093

Linię wymiarową rysuje się linią ciągłą równolegle do wymiarowanego odcinka prostoliniowego (por. rys. 4-3). Zgodnie z PN-ISO 129:1996 granicę linii wymiarowej (rys. 9-3) zaznacza się:

—    kreskami ukośnymi (nachylonymi do poziomu pod kątem 43*), które zgodnie z PN-B-01029:200U są zalecane do stosowania na rysunkach architektoniczno-budowlanych,

—    grotami zamkniętymi zaczernionymi lub nieza-czernkmymi,

—    grotami otwartymi.

Groty rysuje się jako krótkie linie zbiegające się pod do wolnym kątem od 15* do 90*.

Ry*. M. Prijklady znakto ograniczający*) >a liaiack wymiarowych (od lewej: troć łamkaigty zacterakny grot omany i kretka ukrrftu)

Jeżeli brak miejsca na groty na końcach linii wymiarowych. to linie te przedłuża się. a groty rysuje w sposób przedstawiony na rys. 9-4. W razie braku miejsca na wspólnej linii wymiarowej groty można zastąpić kreskami ukośnymi (rys. 9-5).

Ry» V-4 UnucuanWegrotf-M    R)v 9-S. Przykład taKąpwaia

p.-ttdUzcn.u lina wymiarowej    gmUkw kieską ukoiną

Pomocnicze linie wymiarowe rysuje się linią cienką (por. tab. 2-2) pod kątem prostym do linii wymiarowej i przedłuża się jc poza tę linię od 2 do 4 mm. Aby zwiększyć czytelność rysunku, można nic doprowadzać linii pomocniczej do zarysu przedmiotu (rys. 9-7).

Liczby wymiarowe występujące na jednym arkuszu rysunkowym należy pisać się cyframi o jednakowo) wysokości, umieszczając jc w odległości ok. 1 mm nad liniami wymiarowymi. w miarę możliwości w pobliżu środka ich długości.

Rys. 9-7. Przykład ») murowania e utf owwanicm liaU pnmnaiicijch nie-daprowadzooycfc do Im u zarysu

Rys. 9-Zi. Miniaulrw odlrgktta między lir.urr.i wymiarowymi