Równolegle do drogi K-3 płynie rzeka Bmdna (rys. nr 1).
W trakcie prac eksploatacyjnych kopalni zwałowane były niskiej jakości - mocno zapiaszczone. Grunty te stanowią trudny materiał do rekultywacji. Środowisko, ze względu na działalność ww. zakładu górniczego oraz współdziałających z nim zakładów przeróbczych, jest mocno zanieczyszczone. Z tego względu wskazana jest szybka i intensywna rekultywacja terenów pogómiczych.
Warianty poszczególnych układów zagospodarowania terenu pogómiczego przedstawione zostały na tysunkach 2-4.
Różnice w rozmieszczeniu alejek, placów zabaw, sztucznego zbiornika wody oraz terenów rekreacyjnych są wynikiem różnych predyspozycji estetycznych projektantów. Każdy z wariantów spełnia założenia postawione przez zleceniodawcę.
Zarówno wariant pierwszy (iys. nr 2) jak i wariant drugi (rys. nr 3) oraz wariant trzeci (rys. nr 4) przedstawiają koncepcje niezależne od ukształtowania powierzchni zwałowiska. Jednakże sugeruje się, aby teren, na powierzchni którego znajdować się będzie zbiornik wodny, położony był najniżej.
Jako wariant docelowy przyjęty został wariant trzeci (rys. nr 4). Podstawą tego wyboru jest łatwość wykonania podziału powierzchni na sektory. Wariant ten zakłada również minimalne zmiany w ukształtowaniu powierzclini. Jednak problem stanowić będzie kontrola stanu wody w oczku założonym w północno-zachodniej części zwałowiska oraz użyźnienie gleby tak, aby mogły rosnąć tam rośliny zasadzone zgodnie z projektem.
Tereny rekreacyjne w tym rejonie są szczególnie pożądane. Mieszkańcy trzech tak dużych metropolii potrzebują odskoczni od dnia codziennego w murach z cegły i betonu.
Pobyt na łonie natury, choćby stworzonej ręką człowieka, jest niezbędny. Przyroda działa kojąco na psycliikę człowieka oraz jest dobrym miejscem regeneracji sił witalnych. Stanowi to bodziec do efektywniejszej pracy.