110311

zmian (degradacji) powstaje krajobraz sztuczny, w tym przypadku krajobraz miejski, lub przemysłowy. Po pogłębiającej się degradacji powstaje krajobraz zdewastowany, lub zdegradowany wymagający rekultywacji.

3.    Krajobraz miejski obejmuje teren zainwestowania miejskiego. Występujące w postaci krajobrazu miejskiego zabytkowego i współczesnego. Odznacza się zabudową wysoką, zwartą bez większych enklaw uprawowych. W system zabudowy miejskiej wplecione są urządzone tereny zieleni, np. ogrody, parki i inne odmiany terenów zielonych tworzące wspólnie systemy zieleni miejskiej oraz tereny wypoczynku i rekreacji.

4.    Krajobraz zurbanizowany - występuje w strefach podmiejskich i przejściowych wchodzących w skład aglomeracji miejskiej. Są to przeważnie obrzeża miasta. Mogą w nich występować historyczne kompozycje ogrodowe.

5.    Miasto to skupisko ludności odróżniające się od innych głównie pozarolniczą funkcją, znaczną wysokością zabudowy oraz jej intensywnością. Pojęcie to jest jednak elastyczne i doprecyzować je można indywidualnie poprzez określenie dominującej funkcji, np. miasto portowe -Gdańsk, miasto handlowe - Poznań, rzemieślnicze, przemysłowe - Łódź, Toruń, górnicze - Katowice, ośrodki administracyjne - Warszawa, miasto studenckie -Słubice.

6.    Wnętrze krajobrazowe to całe fizjonomiczne otoczenie miejsca, z którego dany krajobraz jest oglądany. Jest to przestrzeń, którą wyróżniają cztery główne elementy: płaszczyzna pozioma (podłoże), ściany, bryły wolno stojące we wnętrzu i sklepienie. Wnętrza krajobrazowe stanowią fragmenty większej kompozycji składającej się z sekwencji wnętrz. Sytuowane w krajobrazie miejskim są zw. wnętrzami miejskimi. Jest to wnętrze krajobrazowe w mieście, stanowiące integralną część kompozycji urbanistycznej. W niektórych wnętrzach zakładane są kompozycje ogrodowe: ogrody śródblokowe, osiedlowe, klasztorne, szpitalne, szkolne i inne tereny zieleni np. skwery, zieleńce, przedogródki. We wnętrzu tym pojawiają się pojedyncze, lub zwielokrotnione okazy roślinności takich jak: grupy drzew i krzewów, aleje miejskie, szpalery, klomby.

7.    Wnętrze ogrodowe to charakterystyczna w sensie kompozycyjnym, w zasadzie autonomiczna, część ogrodu pełniąca określoną funkcję. Stanowi rodzaj podstawowego modułu - jednostkę elementarną konstruującą całe założenie. Pojęcie wnętrza jest współcześnie instrumentem projektowania ogrodów.

8.    Ogród jest to miejsce uprawy roślin, w tym drzew, krzewów, bylin, roślin jednorocznych z zastosowaniem odpowiednich zasad kompozycji przestrzeni dotyczących całości ogrodu i jego elementów. Ogród przybiera cechy kompozycyjne charakterystyczne dla danej epoki, a także dla typu funkcjonalnego i treściowego.

9.    Park to kompozycja odmiany ogrodowej.