przejętych oddziałów NBP (w Liczbie od 28 do 42). "Dziewiątkę" tworzyły Państwowy Bank Kredytowy w Warszawie, Bank Gdański w Gdańsku, Bank Śląski w Katowicach, Bank Przemysłowo-Handlowy w Krakowie, Bank Depozytowo Kredytowy w Lublinie. Powszechny Bank Gospodarczy w Łodzi, Wielkopolski Bank Kredytowy w Poznaniu, Pomorski Bank Kredytowy w Szczecinie i Bank Zachodni we Wrocławiu.
W ten sposób nektar bankowy w stosunkowo krótkim czasie powiększał się da 16 banków, ale jego dynamiczny rozwój ilościowy miał dopiero nastąpić.
Zasadnicze zmiany w systemie bankowym wymagały regulacji ustawowych. Ustawy z 31 stycznia 1989 roku prawo bankowe i o Narodowym Banku Polskim - nakreśliły ramy prawne działalności, tworzenia i organizacji banków oraz działalności centralnego banku państwa.
Wyraźnie wskazano na samodzielność banków działających na podstawie ustawy i statutów, kierujących się założeniami polityki pieniężnej i podlegających nadzorowi NBP. Podkreślono obowiązek utrzymywania przez banki płynności płatniczej, unikania nadmiernej koncentracji kredytów i wyposażenia banków w kapitał, proporcjonalnie do rozmiarów działalności. Ustalono warunki tworzenia banków (w tym w formie spółek akcyjnych za zgodą prezesa NBP w porozumieniu z ministrem finansów) oraz przekształcania banków państwowych w spółki akcyjne. Określono też warunki wszczęcia postępowania uzdrawiającego, likwidacji i upadłości banków.
Narodowemu Bankowi Polskiemu jako centralnemu bankowi państwa przypisano umacnianie pieniądza i współdziałanie w realizacji polityki gospodarczej państwa. NBP miał sporządzać projekty założeń polityki pieniężnej i przedstawiać je Sejmowi wraz ze stanowiskiem rządu. Uregulowano udzielanie przez NBP innym bankom kredytu refinansowego, przyjmowanie do redyskonta weksli od innych banków i gromadzenie rezerw obowiązkowych innych banków, a także możliwości nabywania weksli skarbu państwa do 2 proc. planowanych wydatków budżetu centralnego. Powołanie prezesa NBP pozostało w gestii Sejmu. Pozycję prezesa umocniła nowelizacja Konstytucji PRL dokonana 7 kwietnia 1989 roku. Dała ona Prezydentowi prawo występowania do Sejmu z wnioskiem o powołanie prezesa NBP.4
W. Morawski: Historia Bankowości w Polsce; Gazeta Bankowa 10.10.2000r