110927

Konwencja paryska, 1919r. - przyjęto formułę o teorii przylegania -> państwo posiada całkowita i wyłączną suwerenność nad przestrzenia powietrzną, znajdująca się nad jego terytorium. Ograniczenia dot. terytorium lądowego i morskiego przenoszą się na terytorium powietrzne.

Konwencja chicagowska ustanawiająca ICAO / Traktat z 1944r.

Niektóre wody morskie są oddzielone od innych wód sztuczną granicą, np. wody śródlądowe - część rzeki może być traktowana jako morze wewnętrzne -> część Odry Zachodniej, Łaba, Parana, Potomak. Czasem linia brzegowa jest zmienna, np. Ganges, Nil, Mississippi, ale nie musi to mieć wpływu na liczenie rzeki wewnętrznej.

W przypadku nieregularnej linii brzegowej wprowadza się linie podstawowe, które wyznaczają same państwa. Może łączyć nie tylko punkty brzegu, ale i na morzy, czyli wyspy. Te proste muszą być też „dostatecznie ściśle związane z lądem".

Dziś 152 państwa to państwa nadbrzeżne, a w tym 90 z nich przyjęło legislację o wyznaczeniu prostych podstawowych, 75 z tych 90 skorzystało z tego i wykorzystało proste podstawowe. Konwencja nie określa długości prostej podstawowej.

Morze terytorialne jest wyznaczone od:

-    linii podstawowej

-    prostych podstawowych ( Ko PM mówi, że powinno to być min. 3, a max. 12 mil morskich)

8 państw ma większe morze terytorialne- 6 z nich posiada morze o wielkości 200 mil morskich, czyli Kongo, Benin, Somalia, Liberia, Ekwador, Peru. Togo i Filipiny również mają większe morze - jednak żaden z 8 przypadków nie jest uznany przez prawo m-we.

3 mile morskie ma Jordania, Palau, Bośnia i Hercegowina.

Zmienną szerokość morza terytorialnego:

-    6*8 mil *> Dania, Finlandia, Japonia, Australia, Belize

Grecja wyznaczyła 6 milową szerokość swego morza , przy czym jej władztwo nad powietrzem wynosi 10 mil.

Problemy:

-    szerokość morza nie pozwala na wyznaczenie 12 milowej strefy

* państwa przyległe - sprawa powinna być rozwiązana na zasadzie umowy m-wej -> art. 15 KoPM

Po co rozróżnia się wody wewnętrzne i morze terytorialne?:

-    dostęp i przepływ

•    wody wewnętrzne - państwo ma prawo decydować o otwarciu/zamknięciu portów, ustanawianiu poligonów wojskowych

•    morze terytorialne - państwo ma nad nim suwerenność (art. 2 KoPM), ale w odniesieniu do morza terytorialnego wykonywanie tej suwerenności nie może być dowolne. Należy przestrzegać prawa nieszkodliwego przepływu. Statki mają prawo dostępu do morza terytorialnego, by się dostać do portu lub korzystać z przypływu zgodnego z zasadami żeglugi.

Gdy istnieje zagrożenie życia, np. sztorm, statki innych państw mają prawo wkroczyć nawet na wody wewnętrzne.

-    prawo użycia przymusu