110954

II wojna światowa i lej wplvw na kształt społeczności międzynarodowe i i prawo międzynarodowe.

Dopiero w czasie II wojny światowej, głównie pod wpływali polityki radzieckiej, zaczęto realizować zasadę odpowiedzialności indywidualnej za pogwałcane prawa międzynarodowego. W deklaracji moskiewskiej z 1943r. 35 państw NZ walczących w koalicji antyhitlerowskiej postanowiło, że członkowie nianieckich sił zbrojnych i partii narodowosocjalistyczncj. którzy są odpowiedzialni za okruciaistwa i zbrodnie lub brali w nich udział będą odesłani do kraju, w którym popełnili przestępstwa w celu icli ukarania zgodnie z prawem tych krajów. Ponadto deklaracja zapowiadała ukaranie na mocy prawa międzynarodowego materialnego i fon na bieg o tzw. głównych zbrodniarzy wojennych, którzy popełnili przestępstwa, niedające się zlokalizować na terytorium jednego państwa. Wymiar kary miał nastąpić łączną decyzją rządów sprzymierzonych.

Układ poczdamski z 1945r. potwierdził zasadę przyjętą w Moskwie. Na tych podstawacli opia a się układ w Londynie z 1945r., który powołał do życia Międzynarodowy Trybunał Wojskowy (tzw. Trybunał Norymberski), ustalał ustrój, właściwość i procedurę sądu. Ponadto uznał odpowiedziąbiość kanią osób oskarżonych z powodu czynów indywiduabiycli lub z powodu icli działalności w charakterze członków organizacji czy grup przestępczy cli. albo oskarżonych z obu powodów. Prawo to dotyczy ukarania tzw. główny cli zbrodniarzy wojennych osi airopejskiej i w niczym nie pizesądza ukarania innych zbrodniarzy wojennych w krajach, gdzie popełnili zbrodnie.

Prawo londyńskie uznało odpowiedzialność indywidualną za trzy rodzaje zbrodni podlegające właściwości Trybunału. Są to:

•    zbrodnie przeciwko pokojowi (planowanie, przygotowywanie, rozpętanie lub prowadzenie wojny napastniczej albo wojny podjętej z pogwałcenian traktatów międzynarodowych, porozumiał, gwarancji, tudzież udział w planowaniu lub w spisku w celu dokonania tych czynów)

•    zbrodnie wojenne (pogwałcenie praw lub zwyczajów wojaurych)

•    zbrodnie przeciwko ludzkości (mordowanie, ckstaminacje. deportacje i inne akty nieludzkie, popełniane pized lub w czasie wojny wobec ludzkości cywilnej, prześladowanie ze względów polityczny di. rasowych czy religijnych)

Prawo londyńskie przewidywało odpowiedzialność za wymiaiione czyny, nawet jeżeli czyn taki nic naruszał prawa krajowego. W 1946r. Trybunał Norymberski wydał wyrok skazujący głównych nianieckich zbrodniarzy wojainych. W dwa lata później w Tokio Międzynarodowy Trybunał Wojskowy Dalekiego Wschodu wydał wyrok skazujący japońskich zbrodniarzy wojainych. w' którym jeszcze raz potwierdzono zasadę odpowiedzialności za pogwałcane prawa międzynarodowego. Trybunał Norymberski i Trybunał Tokajski zostały powołane po II wojnie światowej w celu osądzana główny di zbrodniarzy niemieckich i japońskich i po wykonaniu tych zadań przestały istnieć. Jednakże zasady, na których byty oparte statuty tiybunałów i ich wyroki, mają charakta tnvaty. Prawo zastosowane wobec głównych zbrodniarzy wojainych nazywane jest prawem norymberskim. W 1946 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ powzięło uchwałę potwierdzającą zasady prawa międzynarodowego uznane przez statut Trybunału Norymberskiego i wyrok tego sądu.

W myśl zasad norymberskich jednostkę można pociągnąć do odpowiedzialności za pogwałcane praw™ międzynarodowego (za zbrodnię prawa międzynarodowego) i ulega ona ukaraniu na podstawie prawa międzynarodowego. Fakt. że prawo wewnętrzne nie przewiduje kaiy za czyn. który jest zbrodnią w świetle praw™ międzynarodowego, nie zwalnia osoby, która tai czyn popełniła do odpowiedzialności międzynarodowej. Podobnie nic zwalnia od tej odpowiedzialności fakt. że jednostka działała jako głowa państw™ lub członek rządu.

Zbrodniami praw™ międzynarodowego, karanymi na podstawie tego praw™, są:

•    zbrodnie przeciwko pokojowi

•    zbrodnie wojenne

•    zbrodnie przeciwko ludzkości