Produkty najcięższe i najmniej trwałe będą wytwarzane najbliżej rynku zbytu. Zgodnie z teorią w każdym pierścieniu będzie co innego.
• rolnictwo intensywne z agrorolnictwem
• gospodarka leśna
• rolnictwo ekstensywne
• produkcja hodowlana
Trwałym elementem teorii Thunnena są koszty transportu jako czynnik lokalizacji.
Celem teorii Webera było poszukiwanie miejsca lokalizacji zakładu w takim punkcie, w którym możemy zapewnić mniejsze całkowite koszty transportu w przeliczeniu na jednostkę produkcji.
Te najniższe całkowite koszty transportu Weber określał (teoretycznie) za pomocą tzw. TRÓJKĄTA LOKALIZACJI WEBERA.
Optymalna lokalizacja zakładu przemysłowego to punkt najniższych kosztów transportu, wyliczonych na podstawie wagi potrzebnych surowców S\ S" lub wagi gotowego produktu w punkcie R, oraz ich odległości od miejsca produkcji P.
0 tym czy zakład posiada orientację rynkową czy surowcową decyduje o tym tzw. INDEKS MATERIAŁOWY WEBERA. To czy zakład wykazuje tendencję do lokalizacji surowcowej bądź rynkowej i zależy od typu używanego surowca i od stosunku wagowego surowca, od wagi wyrobu gotowego, czyli od indeksu materiałowego.
Kiedy wskaźnik jest większy od jednego indeksu, mamy orientację surowcową zakładu: np. na 1 tonę cementu trzeba 1.5 tony kamienia wapiennego: np. na 1 tonę surówki żelaza zużywa się około 2 ton rudy;
Gdy indeks materiałowy jest mniejszy od 1 mamy orientację rynkową: np. na 1 tonę pieczywa potrzeba od 0.6 do 0.8 tony mąki
Surowce, które w całości wchodzą do produkcji.
Produkt, który traci na wadze w procesie produkcji. Weber mówi o takiej lokalizacji gdy produkty tracą na wadze w całości w procesie produkcji np. energia elektryczna.
Koszty transportu w okresie weberowskim dochodziły do 40%.
W latach 60 - tych pojawiła się nowa teoria lokalizacji tzw. POLIGONALNA HAMILTONA
W teorii poligonalnej rynek zbytu zaczyna odgrywać kluczową rolę, natomiast baza surowcowa
1 półprzewodników ma charakter rozproszony. Lokalizacja w tym modelu ma charakter zadowalający a nie zdeterminowany, jak u Webera.
To jest model lokalizacji przemysłu w epoce neotechnicznej.
1 koszty surowca maleją 1 rozproszenie dostawców 1 rośnie waga rynków zbytu i siły roboczej
1 złożoność wyboru miejsca lokalizacji przy większej elastyczności przestrzennej (charakter zadowalający)
Wraz z rozwojem techniki, zmian technologicznych, organizacji waga poszczególnych czynników lokalizacji ulega zmianie. Pojawiają się nowe czynniki lokalizacji, które dotychczas nie były brane pod uwagę. W dzisiejszych realiach ekonomicznych istnieje