NOWE PRZESTRZENIE WYTWÓRCZOŚCI
Tradycyjny model i sposób produkcji w gospodarce rynkowej to tzw. FORDYZM.
Fordyzm polegał na standaryzowanej wytwórczości przestrzennej, sprzężonej z masową konsumpcją, która napędzała dalszą produkcję. Mechanizm ten wspierany był interwencjonizmem państwa, polegający na regulacji efektywnego popytu, jako funkcji wzrostu produkcji. Tak były budowane podstawy tzw. „państwa dobrobytu". Model ten pod koniec lat 60-tych wszedł w fazę kryzysu.
Przemysł w tym starym modelu charakteryzował się olbrzymią koncentracją produkcji z punktu widzenia tak kapitałowego jak i przestrzennego. W latach 60-tych następuje rozdzielenie systemu produkcji. Obszary produkcji szalenie się różnicują. Powstają miejsca gdzie wytwarzana jest i upowszechniana nowa technologia. Miejsca te nazwano TECHNOPOLIAMI.
Technopolia tworzone są przez miasta, których strategia rozwoju uległa rewolucji. Miasta swój rozwój upatrują w rozwoju uniwersytetów (potencjał intelektualny).
TECHNOPOLIA - skupienie w jednym miejscu działalności przemysłowych, uniwersytetów oraz instytucji otoczenia biznesu.
Chodzi o efekt SYNERGII, czyli wzajemnego oddziaływania.
Technopolia utożsamiane są terytorialnie z jednostkami osadniczymi złożonej skali, będącymi centrami innowacji technologicznej inicjującej proces rozwoju regionu.
Klasyk - to dolina krzemowa na południe od San Fransisco.
Technopolia nie wynikają z polityki państwa.