112013

Wyróżniamy mikro i makroekonomiczne funkcje popytu konsumpcyjnego

MIKROEKONOMICZNE FUNKCJE POPYTU szacowane są na podstawie danych pochodzących z badań budżetów rodzinnych (domowych). Są to zwykle dane przekrojowe z jednego okresu czasu (jednego roku) z różnych, odpowiednio wylosowanych do badań gospodarstw domowych (pracowniczych w tym:    pracowniczych na stanowiskach

robotniczych oraz pracowniczych na stanowiskach nierobotniczych, emerytów i rencistów, chłopskich a ostatnio również pracujących na własny rachunek).

Dane przekrojowe z jednego okresu czasu nie pozwalają uchwycić wpływu zmian cen na popyt, stąd też w mikroekonomicznych funkcjach popytu konsumpcyjnego podstawową a często i jedyną zmienną objaśniającą jest dochód (względnie wydatki ogółem).

Zależność popytu na dobra podstawowe od wysokości dochodów opisywana jest przez tzw. PRAWO ENGLA, sformułowane pierwotnie dla podstawowych dóbr żywnościowych: „w miarę wzrostu dochodów udział wydatków na żywność w wydatkach ogółem maleje”.

Gekawymi i dość powszechnie uznanymi i akceptowanymi funkcjami popytu (odzwierciedlającymi prawa Engla) są tzw. funkcje Tórnquista:

I    typu (dla dóbr pierw siej potrzeby, podstawowych)

y = -^r, dla \>0, b>0 x+b

II    typu (dla dóbr w yższego rzędu)

y = a-—^ dla \>c, a>0, b>0

III    typu (dla dóbr luksusowych)

y = ax—f-, dla \>c, a>0, b>0 X + b

gdzie: y — popyt (wydatki) na dane dobro, x- dochód (lub w ydatki ogółem).