skanuj0005

mikro- i makroekonomii (1992), określając ekonomię jako naukę zajmującą się badaniem zachowania i ekonomicznych konsekwencji zachowań podmiotów gospodarczych w dziedzinie wykorzystania ograniczonych środków, które mogą być w rozmaity sposób zastosowane w sferze produkcji, podziału, wymiany i konsumpcji. Jako taka, ekonomia pokazuje więc stany idealne lub rozwiązania najlepsze i w tym sensie wskazuje drogę lub metodę postępowania podmiotom gospodarczym, co umożliwia maksymalizowanie przez nie funkcji celu lub zminimalizowanie ponoszonych nakładów.

Podobny punkt widzenia mają autorzy podręcznika Elementarne zagadnienia ekonomii (1993), wskazując, że Ekonomia, czy leź ekonomia polityczna jest nauką o procesach gospodarczych, tzn. procesach produkcji, podziału, wymiany i konsumpcji środków zaspokojenia potrzeb ludzkich. Stara się ona wykrywać i opisywać pewne ogólne prawidłowości rządzące tymi procesami. Zaś D. Kamerschen, R. McKenzie i C. Nardinelli - autorzy amerykańskiego podręcznika Ekonomia (1991), określają, że Ekonomia jest nauką badającą, jak ludzie radzą sobie z rzadkością - brakiem nieograniczonej dostępności do dóbr, jak rozwiązują dotkliwy problem alokacji ograniczonych zasobów w celu zaspokojenia konkurencyjnych chęci, aby zaspokoić ich tyle, ile jest w danej sytuacji możliwe.

Jeszcze bardziej jednoznacznie istotę ekonomii rozumieją D. Begg, S. Fischer i R. Dombusch, autorzy znanego w Anglii podręcznika Ekonomia (polskie wydanie t. 1. - 1993). Określają oni, że Ekonomia jest nauką badającą, w jaki sposób społeczeństwo gospodarujące decyduje o tym, co, jak i dla kogo wytwarzać.

Przytoczone definicje są zgodne co do tego, że ekonomia to badanie decyzji podejmowanych przez jednostki i społeczeństwa, które dotyczą zastosowania ograniczonych zasobów produkcyjnych, o różnych możliwych zastosowaniach, do wytwarzania różnych produktów oraz przeznaczania wyprodukowanych dóbr na zaspokojenie (bieżących lub przyszłych) potrzeb poszczególnych osób i grup w społeczeństwie. Ekonomia analizuje nakłady i efekty związane z doskonaleniem metod wykorzystywania zasobów. Jest to współcześnie bardzo często formułowana ogólna definicja ekonomii.

W przytoczonych definicjach zauważa się używanie zarówno pojęcia „ekonomia polityczna”, jak i „ekonomia”. Związane jest to z terminem „ekonomia polityczna”, upowszechnionym w XVII wieku, który odwoła! się do przymiotnika „polityczna", oznaczającego to samo, co „społeczna”. Obecnie, w ślad za literaturą angielsko-amerykańską, przymiotnik „polityczna” jest zazwyczaj pomijany.

Istotę ekonomii, obok jej definicji, oddają także istniejące jej podziały i klasyfikacje. Ze względu na skalę i zakres podejmowanych problemów, ekonomię jako dyscyplinę wiedzy dzieli się na dwie zasadnicze części -mikroekonomię i makroekonomię. Ze względu zaś na obszar badawczy, ekonomię się dzieli na pozytywną i normatywną.

Spośród wielu podziałów ekonomii, na uwagę zasługuje jej podział na mikroekonomię i makroekonomię. Podział ten, mimo cech ogólności, przebiega przez środek istniejących klasyfikacji przedmiotowych. Koncentrując uwagę na określeniu istoty mikroekonomii i makroekonomii trzeba zauważyć, że zadanie to, będąc z pozoru łatwe, w rzeczywistości takowe nie jest. Wynika to z istnienia we współczesnej myśli ekonomicznej wielości podejść do rozwiązywania konkretnych problemów gospodarczych. Podejścia te są przy tym dalece niestale i podporządkowane zarówno zmianom zachodzącym w nauce, jak i w rzeczywistości gospodarczej.

Najogólniej mówiąc, przez mikroekonomię należy rozumieć tę część ekonomii jako nauki, która koncentruje swoją uwagę na szczegółowych analizach indywidualnych decyzji, dotyczących pojedynczych towarów. Natomiast przez makroekonomię - tę część ekonomii jako nauki, która kładzie nacisk i bada wzajemne związki zachodzące w gospodarce jako całości. Jako takie, oba te rodzaje ekonomii obok posługiwania się wspólnymi pojęciami i metodami, odwołują się również do pojęć i metod im charakterystycznych.

O roli i randze tych dwóch rodzajów ekonomii w żaden sposób nie decydują przedrostki „mikro”, czy „makro”. Nie można więc powiedzieć, że mikroekonomia zajmuje się nieistotnymi detalami rzeczywistości gospodarczej, a makroekonomia - bazująca na kategoriach globalnych - problemami znaczącymi i decydującymi o rozwoju gospodarki narodowej. Prawdziwa jest natomiast teza - ze względu