3148972599

MAKRO-1 MIKROEKONOMIA - ĆW. 1 PODSTAWOWE PROBLEMY MAKROEKONOMII

EKONOMIA - nauka zajmująca się badaniem sposobów podejmowania decyzji o zastosowaniu rzadkich zasobów do różnych celów produkcyjnych i konsumpcyjnych oraz skutków tych decyzji w procesie produkcji, podziału i wymiany.

MAKROEKONOMIA - dział ekonomii badający zjawiska obejmujące całą gospodarkę (systemowa całość). Celem jest opis i analiza zjawisk systemu gospodarczego oraz funkcjonowania gospodarki jako całości, czyli sposobu jej działania z uwzględnieniem relacji rynku i państwa.

MIKROEKONOMIA - działa na poszczególne rynki funkcjonujące w ramach danej gospodarki (np. gospodarstw domowych, przedsiębiorstw, banków, towarzystw ubezpieczeniowych lub gospodarstw rolnych), w szczególności relacje gospodarcze, zasady wyboru ekonomicznego przy ograniczoności zasobów i możliwości produkcyjnych.

GŁÓWNE ZAŁOŻENIA EKONOMII (NEOKLASYCZNE)

1.    Jednostki gospodarujące kierują się w swoim postępowaniu własnym, przez siebie definiowanym interesem (koncepcja homo oeconomicus).

2.    Wszystkie ekonomiczne zjawiska i procesy oraz odpowiadające im kategorie ekonomiczne powinny być możliwe do przewidzenia z zachowania tych jednostek, czyli podmiotów mikroekonomicznych.

Założenie postępowania, w którym wszelkie działanie ma na celu maksymalizację efektu (bądź minimalizację nakładów), a poprzedzone jest znajomością swoich preferencji, które są określone, zmierzone i skwantyfikowane.

Pytanie - słuszne założenie?

A co można powiedzieć na takie argumenty:

^A Przedsiębiorstwo, zwiększając wydajność pracy, zmniejsza jednocześnie ilość zatrudnionych, zwiększając ogólne bezrobocie. ^x W krótkim czasie rynek pracy nie jest w stanie regulować równowagi pomiędzy popytem na pracę a podażą pracy.

^A Wytworzony w kraju produkt krajowy brutto jest zatem obarczony niewykorzystanym potencjałem zasobów pracy.

A jeśli uwzględnimy:

kryzysy gospodarcze, globalizację,

-*■ niekorzystne czynniki zewnętrzne, których przykładem jest zanieczyszczenie naturalnego środowiska człowieka lub zjawiska o charakterze żywiołowym (np. powodzie, huragany, katastrofy),

^A ponawiane tendencje do tworzenia monopolistycznych lub oligopolistycznych struktur rynkowych,

-t wytwarzanie dóbr aspołecznych (np. narkotyki) oraz prospołecznych (np. kulturalnych).

Wprowadźmy pojęcie paradygmatu:

PARADYGMAT - zbiór podstawowych założeń, na których opiera się dana teoria lub koncepcja. Oznacza uznane osiągnięcie naukowe, dostarcza modebwe rozwiązanie w danej dziedzinie nauki i często staje się istotnym składnikiem poglądu na świat.

W ekonomii spór o paradygmat toczy się w zakresie teorii równowagi ogólnej. Wyróżnia się dwa paradygmaty:

1.    Paradygmat neoklasyczny (monetaryzm) - zakłada, iż równowaga ogólna kształtuje się na takim poziomie dochodu narodowego, przy którym występuje zjawisko pełnego wykorzystania zdolności produkcyjnych oraz pełnego zatrudnienia siły roboczej. Rynek sam powraca do stanu równowagi przy pełnym wykorzystaniu czynników wytwórczych, a ingerencja państwa jest zbędna („niewidzialna ręka rynku").

2.    Paradygmat keynesowski - równowaga ogólna możliwa jest przy różnych poziomach dochodu narodowego i różnym stanie zatrudnienia, zatem ingerencja jest niezbędna (walka z inflacją, bezrobociem, polityka pieniężna, fiskalna itp.).

Czy zatem uprawione jest rozumowanie:

1.    Podstawowe problemy człowieka powstają nie w gospodarce, ale na styku: społeczeństwo - gospodarka - środowisko.

2.    Odwróceniu uległy stosunki rzadkości - dzisiaj rzadkością jest kapitał przyrodniczy (dobra środowiskowe), a nie kapitał wytwarzany przez człowieka.

3.    Wszelkie procesy ekonomiczne podlegają i są uzależnione od zjawiska globalizmu (czego ekonomia neoklasyczna nie uwzględnia).

4.    Społeczeństwo oczekuje od państwa wpływu i poczucia odpowiedzialności za przebieg procesów gospodarczych, stworzenia ładu, ograniczenia ułomności rynku itp.

W wyniku takiego rozumowania:

Paradygmat

ekonomii?

Państwo jako podmiot gospodarujący? Więcej państwa, mniej rynku?

Więcej państwa, mniej rynku?