112351

W książce prof. ? zwrócicie uwagę, że jego ujęcie sprowadza się do fundamentalnego pytania: Które narzędzie ma być dominujące? polityczne, gospodarcze czy militarne? Odpowiedz na to putanie otwiera kolejne pytania dotyczące wartości, strategii. Teoretyczne rozważania na temat miękką silą -sity normatywnej, etycznej - musi uwzględniać dwa teoretyczne podejścia w polityce zagranicznej: koncepcje modelowe I koncepcje empiryczne. Nie sposób w tym kontekście pokusić się o wyróżnienie kilku podstawowych instrumentów jakimi dysponuje lub dysponowała wspólnota: w kategorii wspólnych stanowisk narzędzia takie jak deklaracja, promowanie praw człowieka, uznawanie bądź nie uznawanie rządów danego państwa w relacjach międzynarodowych, W kategoriach wspólnych działanlań była to kwestia dialogu plitycznego na odpowiednim szczeblu (im wyższy szczebel, tym lepsze relacje z państwami wspólnoty), jeszcze wzajemne wizyty (cała otoczka dyplomatyczna), inicjatywy, misje obserawcyjne, a także sankcje dyplomatyczne - to przenosi się zwłaszcza do sfery politycznej i sfery gospodarczej. W kategorii wspólnych strategii - instrumenty takie jak: ustanowienie partnerstwa strategicznego, dialog polityczny, też instrumenty związane z promowanie praw obywatelkich, demokratyzacji czy wspieranie procesów transformacyjnych.

Stosowanie narzędzi miało miejsce w wielu kryzysach międzynarodowych, gdzie UE reagowała na bieżące wydarzenia. W historii ostatnich dwóch dekat dwudziestolecia mieliśmy kwestie Rwandy, Ukrainy, Gruzji czy Bałkanów, Sudanu, były odpowiednie reakcje co do Białorusi, działań terrorystów. To jest to instrumentarium polityczne Wspólnot później UE. W obszarze instrumentarium ekonomicznego mamy do czynienia z takimi kategoriami jak: wspólne stanowiska (tam zwłaszcza gdzie nakłada się embargo bądź stosuje się bojkot: w latach 70 zapoczątkowano to w odniesieniu do krajów afrykańskich czy azjatyckich - wtedy jeszcze skuteczne: stosowano powszechnie również tzw. uzależnienie (a raczej wymuszenie) podpisania umowy od pewnych działań, podpisanie umowy lub udzielenia kredytu wymuszającego odpowiednie zachowanie). W kategorii wspólnych działań były takie instrumenty jak: obniżanie ceł, nadawanie lub odbieranie GSP (System Preferencji Handlowych) - instrumenty czasem cziałające a czasem nie. W ramach tych wspólnych działań są też umowy stowarzyszeniowe (umowy o stawarzyszeniach handlowych, kontygenty). Takim strategicznym instrumentarium to jest to wszystko, co UE buduje w ramach infrastruktury relacji strategicznych czyli strefa wolnego handlu, stowarzyszenie z UE, polityka programów wsparcia rozwoju infrakstruktury. W sensie politycznym kwestie relacji zewnętrznych na podstawie poprzednich traktatów (zwłaszcza Tr z Maastricht i Tr z Nicei) zostały powieżone Radzie Europejskiej i Radzie UE.

Uwaga: oba ciała są często MYLONE!!! Rada Europejska