16451

zwrócił uwagę, że nich turystyczny odróżnia się od innego rodzaju podróży, stąd też dla zapewnienia porównywalności międzynarodowego ruchu turystycznego określenie „turysta" powinno oznaczać każdą osobę podróżującą w okresie od 24 godzin lub więcej do kraju innego niż ten, w którym aktualnie zamieszkuje. Do turystów zaliczano cztery gmpy ludzi: podróżujących dla przyjemności, dla celów rodzinnych, zdrowotnych i innych; osoby podróżujące w celach handlowych; osoby przebywające w czasie rejsu morskiego, nawet gdy ich pobyt trwa krócej niż 24 godziny oraz osoby udające się na zebrania lub jako reprezentanci w sprawach naukowycli, administracyjnych, dyplomatycznych, sportowych lub innych. Definicja powyższa została przyjęta w 1950 roku przez ówczesny Międzynarodowy Związek Oficjalnych Organizacji Turystycznych (UIOOT - Union Internationale des Organismes Officiels de Tourisme), protoplastę Światowej Organizacji Turystyki (WTO -World Tourism Organization)

Dynamiczny rozwój turystyki i obejmowanie tym pojęciem coraz to innych form podróżowania sprawiły wiele problemów w jednoznacznym definiowaniu zjawiska, stąd już w 1963 roku podczas Konferencji Narodów Z jednoczony: h ds. Międzynarodowych Podróży i Turystyki w Rzymie zalecano wprowadzenie do praktyki turystycznej trzech pojęć: turysta, odwiedzający i wycieczkowicz.

W czerwcu 1991 roku Światowa Organizacja Turystyki i rząd Kanady zorganizowały Międzynarodową Konferencję Statystyki Turystycznej, na której przyjęto rezolucję określającą potrzebę ujednolicenia statystyki turystycznej oraz wprowadzenia wiarygodnego systemu tejże statystyki. W 1993 roku przyjęto zalecenia dotyczące statystyki turystycznej oraz Międzynarodową Klasyfikację Działalności Turystycznej (SICTA).

Aktualnie, zgodnie z zaleceniami WTO, poprzez turystykę należy rozumieć „ogół działań ludzi, którzy podróżują i przebywają dla wypoczynku, w interesach i w innych celach przez nie więcej niż jeden rok bez przerwy w miejscowościach znajdujących się poza ich zwykłym otoczeniem" . Tak szerokie pojmowanie turystyki pozwala na uwzględnienie w tym pojęciu zarówno działań dotyczących turystów, jak i tzw. odwiedzających jednodniowych, czyli podróżnych, którzy podczas podróży i pobytu nie korzystają z noclegów w obiektach zakwaterowania zbiorowego lub w kwaterach prywatnych

Dynamiczny charakter współczesnej turystyki dostrzec można także w ewolucji celów wyjazdów turystycznych, które obecnie klasyfikuje się w następujących podstawowych grupach:

wyjazdy dla wypoczynku, w celach rekreacyjnych i na wakacje;

•    odwiedziny u krewnych lub znajomych;

•    podróże w sprawach zawodowych i w interesach;

•    podróże w celach zdrowotnych;

•    podróże w celach religijnych;

•    podróże w innych celach, np. tranzyt.

O rosnącej roli turystyki we współczesnym świecie świadczy również to, iż coraz częściej w teorii i praktyce używa się pojęcia „przemysł tuiystyczny", przez który rozumie się efekty działalności (produkty) wielu części składowych - nazywanych sektorami - które obsługują określone segmenty rynku turystycznego. Wśród najważniejszych części składowych przemysłu

turystycznego wymienia się: biura i agencje podróży, przedsiębiorstwa autokarowe, linie lotnicze, koleje i przedsiębiorstwa żeglugowe, wynajem samochodów, inne rodzaje transportu, hotelarstwo i gastronomię, sektor konferencji i wystaw, uzdrowiska, przemysł roziywkowy, przewodników i służby informacyjne itp.

Niezależnie od sporów semantycznych dotyczących wspomnianych pojęć należy zauważyć, iż współczesna turystyka charakteryzuje się następującymi podstawowymi cechami: