112355

Azji. Mówi się o nieformalnym zawiązaniu sojuszu przeciwko kolorowym rewolucjom.

Porozumienie PCA zawarte na 101. nie przewidywało jednak, jak inne porozumienie np. z Ukrainą czy Mołdawią, zapisów dotyczących perspektywy członkostwa. Zawirowania polityczne w 2008r., wcześniej konflikty gospodarcze z Polską, Litwą, krajami UE przyblokowały moment przedłużenia PCE. Zwłaszcza wojna z Gruzją miała na to wpływ. W swoich staraniach UE popierających demokratyzację w Rosji wielokrotnie podejmowała inicjatywy mające na celu zinstytucjonalizowanie tego procesu. Chodziło o stworzenie ram tworzących gęstą siec współzależności między UE a Rosją oraz uzależnienia zawieranych umów z Rosją z procesem wew. reform oczekiwanych przez świat zachodni. Na początku 1999r. sformułowano wspólną strategię wobec Rosji ( w czasie prezydencji niemieckiej w UE). Rosja odpowiedziała na tę inicjatywę podejmując swoją inicjatywę tzw. średniookresową strategię do 2010r. Jednak nadal z nieufnością patrzono na działania NATO i USA zwłaszcza wobec Jugosławii. Rosjanie podkreślają, że te działania miały na celu upokorzenie Rosji. Dopiero w końcu drugiej kadencji Putina zaczęto mówić ustami polityków niemieckich o konieczności intensyfikacji współpracy, wiązało się to z ofertami wobec Rosji np. projekt modernizacyjny Rosji stał się osią relacji unijno-rosyjskiej.

Stosowano różne zachęty wobec Rosji dot. różnych sfer. Rosja Jest istotnym partnerem dla świata zachodniego zwłaszcza w kwestiach bezpieczeństwa. Zachęty dot. ograniczenia konwencjonalnego zasobu broni, współpracy przy łagodzeniu konfliktów mn., walki ze zorganizowaną przestępczością, terroryzmem, pomoc dla Rosji w konfliktach wew.( Czeczenia) czy na obszarze WNP. Rosja była głównym inicjatorem powoływania tzw. sił pokojowych WNP stacjonujących w wielu krajach powstałych po rozpadzie ZSRR. Politycznymi zachętami UE wobec Rosji były objęte obszary związane z procesami demokratyzacji ( w czasach Putina w związku z teorią suwerennej demokracji ograniczono dostęp organizacjom pozarządowym Europy Zachodniej, traktując ich działania za działania wrogie).

Oferty były ponawiane wraz z pakietem modernizacyjnym. Pakiet był jednak inaczej rozumiany przez Rosję i państwa unijne. Niemcy są gotowe wejść do Rosji z inwestycjami dot. infrastruktury drogowej, komunikacyjnej, jednak Rosja jest zainteresowana współpraca w wąskim zakresie. Istnieje duży krytycyzm wobec rosyjskiego sposobu myślenia dot. tylko własnych interesów i nie wiąże ofert gospodarczych z rozwojem standardów demokratycznych czy wolnego rynku.

Od początku lat 90. Rosjanie korzystają w znacznym zakresie z finansowej pomocy unijnej; najpierw w ramach programu TACIS, później w ramach instrumentu Europejskiej Polityki Sąsiedztwa oraz wsparcia ze strony Euro Banku Inwestycyjnego czy Banku Odbudowy i Rozwoju. Najważniejsze dla UE są obszary europejskie np. Kaliningrad. Łączna oferta finansowa od początku lat 90. obejmująca różne projekty wsparcia dla Rosji obejmuje sumę 13-15 mld EURO do 2013 r. Mimo tego Rosja jest bardzo wstrzemięźliwa wobec Europejskiej Polityki Sąsiedztwa- traktuje ją jako wkraczanie Zachodu w terytorium historycznego dziedzictwa. Relacje unijno-rosyjskie to ok. 20 obszarów- polityka mn.