113778

5. ZASADA REALIZMU

Związana jest ze stawianiem zadań, ustalaniem bodźców, które skłaniają do ich realizacji oraz dokonanie oceny pracowników. Kierownik nie powinien wymagać od pracownika umiejętności, które przekraczają jego możliwości fizyczne i psychiczne np.: przyspieszenie tempa pracy. Zadania muszą być realne, zgodne z odpowiednim poziomem wysiłku i umiejętności pracownika.

6 ZASADA PREFEROWANIA W MOTYWOWANIU POZYTYWNYCH BODŹCÓW EKONOMICZNYCH

Mówi ona, że w motywowaniu powinny występować w ograniczonym zakresie:

1 Środki przymusu- kary. Stosowane są zbyt często - tak wykazały badania. Dlatego, że:

a)    kierownicy wierzą, że kary są skuteczne

b)    łatwe w zastosowaniu (nic nie kosztują)

c)    kierownicy stosują kary na wskutek swojej bezradności(najbardziej stosują młodzi i nieudolni)

2.    Apele o wydajniejszą pracę - są skuteczne gdy są stosowane rzadko, w sytuacjach „ wyższej konieczności „

3.    Wyróżnienia pozaekonomiczne - tj. listy pochwalne, odznaczenia. Mają małą siłę bodźcową. Nie należy ich przyznawać temu, kto ich nie ceni.

7. ZASADA STOSOWANIA DEMOKRATYCZNEGO STYLU ZARZĄDZANIA

Przełożeni pełnią rolę doradców i przewodników i tym samym motywują pracowników do pracy.

8. ZASADA SZANOWANIA GODNOŚCI OSOBISTEJ PODWŁADNYCH

Brak uprzejmości, ordynarne słownictwo itp., wywołują sprzeciwy pracowników, utratę zaufania i powstanie niechęci do kierowników a tym samym brak chęci do pracy.

Z tej zasady wynika, że: