113782

o wiele łatwiejsze, gdyż spożywanie go odbywało się podczas biesiad ogólno plemiennych - nie występowało wtedy (w przeciwieństwie do naszych czasów picie w samotności. W starożytności pojawił się również podział społeczeństw pod względem spożywanego alkoholu różne klasy społeczne piły różne rodzaje alkoholu. W Egipcie wino pili jedynie kapłani oraz osoby wysoko postawione. Dla ludu pozostawiono piwo. Także w Egipcie wprowadzono ograniczenia co do miejsc, w których alkohol nie mógł być spożywany, dotyczyło to świątyń - z wiadomych względów. Zakaz picia obejmował także egipską armię, zakaz ten wprowadzono po przegranej bitwie, w której walczyła cała armia pijanych żołnierzy. W Mezopotamii wprowadzono zakaz sprzedaży alkoholu kapłanom oraz kryminalistom, wprowadzono także po raz pierwszy kontrolę cen wina. Osobom nie stosującym się do tych zasad groziły liczne kary, nie wyłączając śmierci. Było to jedno z pierwszych prób ograniczania pijaństwa. Alkohol wykorzystywano także w walce, najlepszym przykładem może być chociażby Biblia. Judyta spiła Holofernesa (wódz Asyryjczyków), a następnie ucięła mu głowę przyczyniając się tym samym do zwycięstwa Hebrajczyków. Ciekawy zwyczaj mieli Persowie. Otóż wino towarzyszyło im podczas podejmowania ważnych decyzji. Decyzje podejmowane pod wpływem alkoholu były następnie dyskutowane „na trzeźwo". Dyskusje podejmowane na trzeźwo były zaś weryfikowane podczas wspólnej biesiady. Grecji alkohol służył głównie jako środek uśmierzający ból. Jednak w Grecji panowały dwie postawy odnośnie alkoholu:

w dionizyjska - spożywanie znacznych ilości wyskokowych napojów;

w postawa wstrzemięźliwości - picie alkoholu w małych ilościach.

Pijaństwo cesarza Tyberiusza (Cesarstwo Rzymskie) było znane także poza granicami jego państwa. Armia rzymska rozpropagowała uprawę winorośli w prawie całej Europie (na terenach podbitych).Tymczasem w Chinach wspomniano o problemie alkoholizmu w miejscach pracy. Piwo było tam znane już 2000 lat p.n.e. Ciekawostką może być fakt iż dwaj astronomowie zostali tam skazani na karę śmierci za nie przewidzenie zaćmienia słońca - przyczyną tego było ich pijaństwo. Cesarz Tsi-Tsung w VIII w. n.e. ogłosił dekret ustalający liczbę miejsc sprzedaży alkoholu oraz cechy, jakie spełniać musiała osoba chcąca uzyskać pozwolenie na jego sprzedaż. W Średniowiecznej Europie picie alkoholu można było już uznać za swego rodzaju zwyczaj, obejmował on już wszystkie warstwy społeczne. Był popularny także w naszym kraju. Książe sieniawski - Konrad został wybrany biskupem Salzburga, jednak gdy dowiedział się, że w tamtym regionie nie wytwarza się piwa z pszenicy, które pił od dzieciństwa złożył urząd i powrócił do Polski. W Polsce oprócz piwa pito także wino, wynikało to z przyjętego przez Polskę Chrztu. Wino było niezbędnym elementem obrządków chrześcijańskich, więc gdzie pojawiła się ta religia, tam pojawiało się także wino. Z tego powodu winnice zakładane były głównie przez duchowieństwo. Z biegiem czasu wino trafiło także na dwory zamożniejszych panów, później piła je także szlachta podczas ważniejszych uroczystości. Pijaństwo stawało się problemem całej ówczesnej Europy. Dlatego zaczęto wprowadzać różnorakie ograniczenia np. sprzedaży alkoholu w niedzielę oraz dni świąteczne przed zakończeniem mszy. Gdzie indziej wprowadzano nakaz sprawdzania tego, co wnoszą do karczmy chłopi aby ograniczyć bójki z użyciem niebezpiecznych narzędzi. W innym kraju wprowadzono nowatorski pomysł hospitalizacji alkoholików, wymyślano także „lekarstwa" na kaca. W XV wieku na rynek polski zaczęła trafiać wódka. Swoją zawartością alkoholu zachęcała do jej spożywania głównie chłopów. W carskiej Rosji w XIX wieku wyszedł nakaz carski, który w znacznym stopniu ograniczył liczbę gorzelni, wprowadził akcyzę od wyprodukowanej wódki oraz wymóg