Orzeczenia sądu pracy oraz ugody zawarte przed tym sądem lub przed komisją pojednawczą, jeżeli nie zostały wykonane przez dłużnika dobrowolnie, podlegają przymusowemu wykonaniu zgodnie z przepisami k.p.c., zawartymi w części drugiej kodeksu „Postępowanie zabezpieczające i egzekucyjne”.
Podstawę prowadzenia egzekucji stanowi tytuł wykonawczy, czyli:
1) prawomocny wyrok sądu, opatrzony klauzulą wykonalności,
2) nieprawomocny wyrok sądu (zasądzający roszczenie pracownika), któremu sąd nadal rygor natychmiastowej wykonalności, opatrzony klauzulą wykonalności,
3) ugoda zawarta przed sądem lub przed komisją pojednawczą, opatrzona klauzulą wykonalności.
Klauzulę wykonalności wyrokowi nadaje na wniosek wierzyciela sąd. który orzekał w pierwszej instancji lub sąd drugiej instancji, jeżeli sprawa była przedmiotem apelacji, a w wyroku sądu drugiej instancji zasądzono roszczenie na rzecz pracownika. Klauzulę wykonalności ugodzie nadaje właściwy miejscowo sąd pracy.
Egzekucję świadczeń pieniężnych przeciwko pracodawcy, z wsączeniem urzędów i innych pracodawców państwowych będących,,stacjami” Skarbu Państwa, prowadzi się na ogólnych zasadach, a więc z całego majątku dłużnika.
Świadczenie zasądzone lub ustalone w ugodzie na rzecz pracownika może mieć również charakter niepieniężny. Może nim być np. przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach w zakresie dopuszczenia do pracy. Pracownik powinien zwrócić się do sądu, w którego okręgu czynność ma być wykonana. Sąd na wniosek pracownika, po wysłuchaniu stron, wyznaczy pracodawcy termin do zatrudnienia pracownika na poprzednich warunkach i zagrozi mu grzywną na wypadek, gdyby w wyznaczonym terminie nie wykonał stosownych czynności. Po bezskutecznym upływie tego terminu sąd, na wniosek pracownika, nałoży na pracodawcę lub osobę zobowiązaną do działania w imieniu pracodawcy grzywnę i jednocześnie wyznaczy nowy termin do „zatrudnienia** pracownika z zagrożeniem surowszą grzywną.
Egzekucję świadczeń pieniężnych przeciwko Skarbowi Państwa można prowadzić wyłącznie z rachunku bankowego właściwej państwowej jednostki organizacyjne po uprzednim wezwaniu do dobrowolnego spełnienia świadczenia w terminie 2 tygodni. Dopiero po upływie dwutygodniowego terminu pracownik może wystąpić o nadanie wyrokowi klauzuli wykonalności.
Również w przypadku egzekucji świadczeń niepieniężnych należy wystosować wezwanie do dobrowolnego spełnienia świadczenia. Jeżeli nie zostanie ono spełnione w terminie czternastodniowym, sąd na wniosek wierzyciela wyznacza kierownikowi jednostki termin do spełnienia świadczenia, a w razie niespełnienia świadczenia w wyznaczonym terminie wyznacza grzywnę temuż kierownikowi.