114573

> Ryzyko stopy procentowej jest to niekorzystny wpływ zmian stóp procentowych na wynik finansowy banku i osiąganą marżę odsetkową. Wynika ono z niewłaściwego doboru struktury oprocentowania kredytów i depozytów. Problem ten dobrze ukazuje krzywa dochodowości:

Stałe oprocentowanie było świetnym rozwiązaniem kiedy krzywa dochodowości nie zmieniała swojego położenia (od lat 50-tych do 70-tych). Jednak w latach 80-tych na skutek wielu negatywnych zdarzeń (np. kryzys naftowy) krzywa się odwróciła. Ze względu na znaczną inflację wszyscy prognozowali, że w długim terminie oprocentowanie spada. Przez to, że oprocentowanie kredytów było zamrożone, często za depozyty trzeba było płacić więcej niż zysk z kredytów. Wtedy bankowcy zrozumieli, że nierozsądne jest ustalanie stałego oprocentowania na dłuższy termin.

>    Ryzyko rynkowe (cenowe) jest to możliwość poniesienia strat na operacjach bilansowych i pozabilansowych na skutek zmian cen. Obejmuje ryzyko papierów dłużnych i udziałowych księgi handlowej, a także ryzyko walutowe i surowcowe. Jego zasadniczym źródłem są wahania cen na rynkach finansowych.

Wszystkie operacje można zakwalifikować do jednej z dwóch ksiąg:

•    Handlowej - obejmuje operacje zawierane z zamiarem odniesienia krótkoterminowych korzyści (tradingowe podejście, które może też dotyczyć papierów dłużnych i udziałowych)

•    Bankowej - obejmuje pozostałe operacje (depozyty, kredyty, inwestycje długoterminowe, które są stabilne i trwałe)

>    Ryzyko operacyjne to ryzyko straty wynikającej z niedostosowania lub zawodności wewnętrznych procesów, ludzi i systemów technicznych lub zdarzeń zewnętrznych. Ten rodzaj ryzyka obejmuje ryzyko prawne, ale wyłącza ryzyko reputacji i strategiczne.

Pomiar ryzyka

Ryzyko kredytowe można mierzyć metodami:

•    Cedit-scoring - nadaje się tylko do pojedynczych ekspozycji, a nie całego portfela, polega na wyselekcjonowaniu pewnych cech, które następnie są poddawane ocenie w przypadku każdego kredytobiorcy

•    Wewnętrzny rating ryzyka (credit rating) - nadaje się i do pojedynczych ekspozycji i do całego portfela, opiera się na takich parametrach jak prawdopodobieństwo niewypłacalności, czy wielkość straty w przypadku niewypłacalności

•    Analiza dyskryminacyjna - nadaje się tylko do pojedynczych ekspozycji

•    Modele ryzyka kredytowego - nadaje się tylko do całego portfela

Cena kredytu jest ustalana na podstawie koszt refinansowania, oczekiwanego poziomu ryzyka (premia za ryzyko) i jednostkowych kosztów oceny wniosku (prowizja).

Ryzyko płynności może być mierzone przez:

•    Lukę płynności - jest wynikiem różnicy sumy aktywów zapadających i sumy pasywów wymagalnych w danym przedziale czasowym

•    Urealnioną lukę płynności - przy kredytach urealnienie polega na uwzględnieniu opóźnień i niedochodzenia do spłaty, a w przypadku depozytów chodzi o rachunki awista na których