114620

Page 2 of 2

Kryzys finansowy w USA - geneza kryzysu

duże straty największych banków. 15 września 2008 4-ty co do wielkości bank inwestycyjny I^ehman Brothers, po bezowocnej próbie zwrócenia się o pomoc do banku centralnego USA FED, zmuszony został ogłosić upadłość. Tydzień wcześniej FED zgodził się przejąć dwie firmy ubezpieczeńiowo-pożyczkowe z ogromnymi długami sięgającymi kilku miliardów dolarów, tj. Fannie Mae i Freddie Mac. Upadek tych dwóch firm skutkowałby ogromnym kryzysem finansowym na całym świecie. Z tego samego powodu FED, w porozumieniu z ministerstwem skarbu, zdecydował dzień później o dokapitalizowaniu największej firmy ubezpieczeniowej na święcie -AIG, która również chyliła się ku bankructwu. Przeznaczono na to kwotę 85 miliardów dolarów. 19 września 2008, podczas pogarszającej się ogólnej globalnej sytuacji finansowej, ministerstwo skarbu USA podjęło w uzgodnieniu z FED działania stabilizacyjne dla szczególnie zadłużonych instytucji finansowych, polegające na stworzeniu planu wykupienia wszystkich długów za pomocą ustawowo powołanej specjalnie do tego celu instytucji. Koszt tego wykupienia jest szacowany na co najmniej 814 miliardów dolarów. Plan ten nazwany został planem Paulsona (nazwisko sekretarza skarbu). Koszt ten poniosą podatnicy USA. W rezultacie spodziewane jest uniknięcie załamania finansowego kraju, kosztem utraty wolności rynku, pogorszenia inflacji i dalszego obniżenia wartości waluty kraju w porównaniu z euro oraz nagle wzrastającej wartości rynkowej złota. 166 ekonomistów USA, w tym 3 laureatów nagrody Nobla zaapelowało 25 września 2008 do Kongresu, aby wstrzymał się z przyjęciem planu ratunkowego dla sektora finansów, dopóki nie zostanie on dokładniej przeanalizowany. Ich zdaniem jest on “dotacją” dla branży finansowej i może mieć negatywne konsekwencje dla rynku w długiej perspektywie. Plan wykupienia złych długów zakłada wykupywanie obligacji hipotecznych subprime ze środków państwa. Ma to poprawić płynność sektora finansowego. Sprzeciw budzi brak odpowiedzialności właścicielskiej za złe decyzje i straty banków i ubezpieczycieli. Szef FED Ben Bernanke apelował o jak najszybsze przyjęcie planu Paulsona, by pomóc przezwyciężyć kryzys finansowy. W tym samym dniu wskutek pogłębiającego się kryzysu zbankrutował największy bank oszczędnościowy USA, a także największy hipoteczny, Washington Mutual w Seattle w USA. Szybko przeprowadzona bankrupcja dotyczy największej upadłości banku w historii świata: jego mienie zostało odsprzedane bankowi JP Morgan Chase w Nowym Jorku bez uszczerbku dla posiadaczy kont, lecz z kompletną stratą (w wyniku bankructwa i bankrupcji) dla akcjonariuszy common stock, w tym wielu tysięcy drobnych inwestorów handlujących przez internet na giełdzie. 29 września 2008 Izba Reprezentantów Stanów Zjednoczonych odrzuciła w głosowaniu plan Paulsona (Senat Stanów Zjednoczonych go zatwierdził). Spowodowało to największy jednodniowy spadek indeksów akcji od 21 lat. DIJA spadł tego dnia o 7%, a S&P 500 i Nasdaq spadły o około 9%. Natychmiast podjęto działania zmierzające w kierunku ponownego rozpatrzenia planu ratunkowego Paulsona po kolejnych negocjacjach i drobnych zmianach. Tymczasem kryzys przeniósł się do Europy. Tego dnia rządy państw Bcncluxu przejęły kontrolę nad największym bankiem Belgii - Fortis. Zagrożona upadłością jest także instytucja bankowo-ubezpieczeniowa - Dexia. 3 października 2008 zmodyfikowany plan został zatwierdzony także przez Izbę Reprezentantów. Prezydent USA, przemawiając tego samego dnia, zobowiązał się podpisać scalone ustalenia Kongresu, jak tylko zostaną mu one dostarczone (co miało nastąpić w ciągu następnych kilku godzin).

2008-12-08

http://e-banki.com/kryzys-fmansowy-w-usa-geneza-kryzysu/