115255

2. Historia.

(w skrócie, najważniejsze zmiany)

*1992r. - podpisanie Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego powstał Komitet Regionów.

*1994r. - posiedzenie członków KR na pierwszej sesji plenarnej, w Brukseli.

*1995r. - wzrost liczby członków KR 189    222 (po rozszerzeniu o Austrię, Finlandię i

Szwecję).

*1997r. - Traktat amsterdamski (podpisany 2 października 1997r, wszedł w życie 1 maja 1999r.) umacnia rolę KR rozszerzając zakres obowiązkowej konsultacji oraz wprowadzając funkcję doradczą wobec Parlamentu Europejskiego).

*2001r.-na mocy Traktatu nicejskiego (podpisany 26 lutego 2001r., wszedł wżycie 1 lutego 2003r.) odtąd członkowie Komitetu Regionów muszą posiadać mandat wyborczy, lub być politycznie odpowiedzialni przed obieralnym zgromadzeniem.

*2004r. - wzrost liczby członków KR z 222    317 (po rozszerzeniu z 2004r. - Cypr,

Czechy, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Polska, Słowacja, Słowenia, Węgry).

*2007r. - wzrost liczby członków KR 317    344 po rozszerzeniu o Rumunię i Bułgarię.

3. Cele i zadania KR.

Na podstawie oświadczenia przedstawionego w Brukseli 21 kwietnia 20Q9r.. Komitet Regionów jako zgromadzenie przedstawicieli samorządów lokalnych i regionalnych UE, dzięki swojej legitymizacji politycznej, stawia sobie następujące cele i zadania:

•zapewnienie reprezentacji instytucjonalnej wszystkich jednostek terytorialnych UE (regionów, miast, gmin),

•angażowanie władz regionalnych i lokalnych w europejski proces decyzyjny,

•ścisła współpraca z Komisją Europejską, Parlamentem Europejskim i Radą Unii Europejskiej, a w państwach członkowskich także z instytucjami różnego szczebla władzy, •krzewienie demokracji i obywatelstwa europejskiego,

•wdrażanie praw podstawowych oraz ochrona praw mniejszości,

•czuwanie nad przestrzeganiem zasady pomocniczości i proporcjonalności,

•działanie na rzecz harmonijnego rozwoju wszystkich jednostek terytorialnych,

•obrona celów dotyczących spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej Unii Europejskiej,

•wsparcie autonomii władz regionalnych i lokalnych oraz tego, by mogły one dysponować odpowiednimi środkami finansowymi, potrzebnymi, by mogły sprawować powierzone im obowiązki,

•promowanie zasad dobrego sprawowania rządów,

•propagowanie procesu decentralizacji,

•wspieranie współpracy między władzami regionalnymi i lokalnymi państw członkowskich, a w ramach rozszerzenia rozwój współpracy z władzami regionalnymi i lokalnymi krajów kandydujących, sąsiadujących oraz krajów trzecich.