pośrednictwem pierścienia dociskowego za pośrednictwem rur produktowych(stanowiących finalną obudowę tunelu).
W celu obniżenia tarcia pomiędzy zewnętrzną powierzchnią rur a ośrodkiem gruntowym stosuje się układ smarowania wykorzystujący roztwór bentonitowy. Bentonit nie tylko redukuje siły tarcia, lecz stabilizuje ścianki wyrobiska, nie dopuszczając do ich zapadnięcia.
W przypadku występowania dużych sił tarcia można stosować pośrednie stacje siłowników. Wprowadzenie takich stacji dzieli tunel na sekcje, powoduje zmniejszenie tarcia do sił występujących w poszczególnych sekcjach, a nie na całej jego długości.
System transportu hydraulicznego polega na dostarczeniu czystej płuczki ze zbiornika umieszczonego na zewnątrz do komory mieszania w głowicy wiertniczej, gdzie miesza się ona z rozdrobnionym urobkiem i transportuje go do przewodu powrotnego. Zmieszana z gruntem płuczka jest dostarczana do osadnika, w którym oddziela się ją od stałych cząstek gruntu, tak aby mogła być powtórnie użyta do transportu urobku.
Proces robót wiertniczych jest zdalnie sterowany i kontrolowany ze stanowiska operatora. Przy użyciu siłowników operator ma możliwość, w ograniczonym zakresie, korygowanie trasy mikrotuneliL Do precyzyjnej kontroli ustawienia osi tunelu służy urządzenie składające się z umieszczonego w szybie startowym lasera i elektronicznej tarczy zamocowanej na głowicy wiertniczej. Obraz z tarczy przekazywany jest w sposób ciągły do pulpitu sterowniczego za pomocą kamery telewizyjnej umieszczonej za głowicą.
Zespół urządzeń do mikrotunelowania składa się z:
- głowicy wiertniczej
- stacji siłowników z zespołem zasilającym
- systemu smarowania
- systemu usuwania urobku
- systemu gospodarki płuczką
- systemu sterującego
Mikrotiuielowanie wymaga niewielkiej przestrzeni roboczej. Elementami determinującymi rozmiar tej przestrzeni są przede wszystkim długość odcinków pomiędzy komorami, średnice przewodów oraz warunki geologiczne.