116040

dużą trwałością wiązań między cząstkami pylastymi i ilastymi.

Trzecią grupę kurzawek drugiego typu stanowią iły kiirzawkowe. Znaczną rolę w kształtowaniu wytrzymałości tych iłów odgrywa spójność.

W charakterze wskaźników klasyfikacyjnych pozwalających na zaliczenie badanych gruntów do różnych typów potencjalnych kurzawek, wykorzystuje się kąt naturalnego stoku oraz objętość sedymentacyjną. W charakterze wskaźników określających warunki, w których może zaznaczyć się kurzawkowatość gruntów pierwszego typu wykorzystuje się gradient hydrauliczny, wody gruntowej i wartość porowatości krytycznej.

Masyw piasków może przejść w stan kurzawkowy pod działaniem przepływającej wody gruntowej, jeśli jego gradient hydrauliczny osiąga wartość krytyczną, określoną na podstawie wzoru:

. _d-n)(p,-p_w)

li* - gradient hydrauliczny (spadek hydrauliczny) dla zjawiska kurzawkowego, przy przepływie wody z

dołu do góry,

p, - gęstość gruntu

p_w - gęstość wody,

n - współczynnik porowatości.

Zdolność do utrzymywania wody w kurzawkach koloidalnych jest bardzo duża - do 240% przy równocześnie małej wodoprzepuszczalności. Z powodu wypełnienia porów między ziarnami piasku masy koloidalne przy wilgotności naturalnej kurzawki są słabo przepuszczalne (współczynnik filtracji rzędu 10‘⁴ -rl 0‘^s cm/s).

Duża zdolność do zatrzymywania wody i mała wodoprzepuszczalność kurzawek piaszczy-sto-kolidalnych powoduje, że niemożliwe jest ich osuszenie zwykłą metodą - obniżania poziomu wody.

2. Opis badania

Zjawisko kurzawkowe badane było w aparacie, którego schemat przedstawiono na rysunku poniżej.