Jakość węgla ulega pogorszeniu na skutek mieszania z nadkładem.
W poszczególnych przypadkach zawartość popiołu zwiększa się o 7% - 8% ponad zawartość popiołu w próbkach pokładowych. Jest to do pewnego stopnia nieuniknione ponieważ metoda wydobycia zależy również od zapełnienia wyrobisk podziemnych skałami, które nie mogą być całkowicie usunięte przed rozpoczęciem wydobycia węgla.
W pewnych przypadkach pokrewnym problemem jest palenie się zwałowisk, spowodowane domieszaniem węgla do nadkładu. Niektóre hałdy mogą palić się latami. Dymy i gazy są przyczyną znacznego zanieczyszczenia atmosfery.
Zapadanie się ciężkich maszyn do starych wyrobisk.
Zapadanie się maszyn urabiających stało się powszechnym zjawiskiem.
W wielu przypadkach koparki są unieruchamiane na szereg tygodni, co powoduje straty produkcyjne. Wydobycie tych maszyn jest trudne i bardzo kosztowne. Do zapadania się maszyn dochodzi na skutek niewystarczającej wytrzymałości warstwy stropowej komory, nad którą pracuje maszyna, lub też zbyt dużej rozpiętości niepodpartego stropu komory. Przeprowadzone wcześniej oceny grubości stropu nie są również pewne, gdyż z upływem czasu może nastąpić zmniejszenie się grubości warstwy stropowej, co staje się przyczyną przedwczesnego zawalania się stropu. Jedynym sposobem uzyskania grubości stropów są pomiary wykonywane poprzez wywiercenie (przed wjazdem maszyn) w warstwie stropowej otworu o długości co najmniej 6 m. Jeżeli grubość warstwy stropowej będzie wynosiła mniej niż 6 m, wyrobisko zostaje podsadzone poprzez odstrzelenie stropu.
Istnienie starych wyrobisk pod poziomem roboczym odkrywki wymaga dodatkowych środków ostrożności zabezpieczających przed wdarciem się produktów wybuchu do wyrobiska. Aby temu zapobiec, warstwa skalna u podstawy otworu strzałowego powinna mieć odpowiednią grubość. Aby uniknąć zagrożenia i ryzyka podczas prowadzenia strzelania w odkrywce, przepisy zabraniają pracownikom dostępu do wyrobisk połączonych z warstwą węglową,