116278

1.    WPROWADZENIE

Cząsteczki znajdujące się w głębi cieczy podlegają, symetrycznie ze wszystkich stron, silom przyciągania wywieranym przez otaczające cząsteczki. Cząsteczki znajdujące się na powierzchni cieczy są silniej przyciągane przez ciecz niż przez gaz. Wskutek tego występuje zjawisko wciągania cząsteczek z powierzchni w głąb cieczy, czego następstwem jest istnienie napięcia powierzchniowego. Napięcie powierzchniowe decyduje o wznoszeniu się cieczy w kapilarach i tworzeniu się menisku. W wyniku napięcia powierzchniowego każda ciecz stara się przybrać taki kształt, aby mieć jak najmniejszy stosunek powierzchni do objętości, czyli kształt kuli (Drzymała,2011).

Kropla cieczy na powierzchni różnych materiałów może rozpłynąć się lub utworzyć kulkę. Zależy o od właściwości danego materiału - konkretnie od sił działających na granicach faz. Siły te wynikają z oddziaływań: polarnych, dyspersyjnych i specyficznych między drobinami faz. Kąt jaki tworzy kropla wody na materiale opisuje równanie Younga. Jeśli kąt jest równy zero, wtedy substancję nazywamy hydrofilną, w przeciwnym wypadku jest to substancja hydrofobowa (Drzymała, 2011).

Substancje hydrofobowe można zebrać z cieczy wody w wyniku flotacji. Polega ona na przepuszczaniu pęcherzyków powietrza przez ciecz z daną substancją - pęcherzyk powietrza łączy się z ziarnem i wynosi je na powierzchnię. Prawdopodobieństwo zajścia tego procesu zależy od około 100 parametrów fizykochemicznych - na przykład hydrofobowości lub ciężaru (Drzymała, 2011).

2. POMIAR NAPIĘCIA POWIERZCHNIOWEGO 2.1. Przebieg doświadczenia

Do małego czystego naczynka Wagowego, które uprzednio zostało zważone, nalano za pomocą pipety 50 kropli wody wodociągowej (1 kropla miała średnicę 2mm). Następnie wykonano pomiar napięcia powierzchniowego wody.

2