116425

Komunikat przesyłający nową wartość będzie komunikatem długim. W rezultacie - przy blokowaniu całkowitym wysyłamy 3n komunikatów krótkich i n komunikatów długich. Jeżeli do komunikatu długiego dołączymy komunikat o odblokowaniu jednostki, to zaoszczędzimy ln komunikatów krótkich (czyli będzie 2n komunikatów krótkich)Jeżeli żądanie blokady zapisu zostało odrzucone, to nie szukamy następnej kopii jednostki w bazie danych.

□    Metoda blokowania większości

Transakcja zablokowała zapis jednostki A jeżeli zablokowała zapis większości jej kopii. Transakcja zablokowała jednostkę A jeżeli zablokowała całkowicie większość jej kopii.

Szacowanie ilości komunikatów.

Aby założyć blokadę trzeba przesłać (n+l)/2 komunikatów o zablokowaniu. Wysyłamy n komunikatów z nową wartością i n+1 komunikatów o założeniu blokady i uzyskaniu odpowiedzi. Sam długi komunikat może zawierać informację o odblokowania Przy odczycie mamy (n+l)/2 komunikatów o zablokowaniu i tyle samo musi być odpowiedzi o założeniu blokady. Jeżeli transakcja wykonuje się w węźle z kopią, to przy odczycie długiego komunikatu nie musi być przesłany komunikat krótki o potrzebie zablokowania tej jednostki. Mamy n- komunikatów krótkich i 0 komunikatów długich. Ale przesyłamy n komunikatów o odblokowaniu. Metoda większościowa jest efektywniejsza przy zapisie, natomiast jest ona bardziej kosztowna. Inna zaleta tej metody ujawnia się gdy transakcje często chcą blokować tę samą jednostkę. Gdy pojawiają się 2 transakcje w tym samym czasie i chcą zablokować co najmniej dwie kopie jednostki, to może się pojawić impas, bo dopiero po zablokowaniu wszystkich jednostek można działać. Uogólnieniem tej metody jest k i n. (k - ilość węzłów, które muszą być zablokowane spośród n jednostek). Zanim uzna się że jednostka A została całkowicie zblokowana, to musi być zablokowane kzn jednostek. Przy blokowaniu zapisu musi być zablokowane n-k+2 jednostek. Ta metoda obowiązuje dal k>n/2 . Tak dobieramy k aby impas występował najrzadziej.

□    Metoda kopii pierwotnej

Zakładamy , że zarządzanie blokadami jest powierzone konkretnemu węzłowi. W szczególnym przypadku jeden węzeł sieci odpowiada za zarządzanie blokadami w całej sieci. Wszystkie blokady są zakładane na kopii pierwotnej jednostki.

□    Metoda żetonu w formie pierwotnej

Modyfikacją powyższej jest metoda, która dodatkowo w węźle pierwotnym wydaje żetony (odczytu i zapisu). Są to inaczej uprawnienia przyznawane określonym węzłom sieci. Dla dowolnej jednostki A może istnieć jeden żeton zapisu i wiele żetonów odczytu. Żetony te są przekazywane z węzła do węzła. Posiadanie przez węzeł żetonu zapisu A może zapewnić transakcji wykonywanie w tym węźle zablokowania całkowitego lub zapisu. Jeżeli węzeł ma żeton odczytu jednostki A, to może zapewnić blokowanie jej zapisu transakcji, która jest w tym węźle, ale nie zapewnia blokowania całkowitego. Ta metoda nazywana jest metodą żetonu kopii pierwotnej.

Jeżeli transakcja zarządza całkowitego zablokowania jednostki A, to należy spowodować by do tego węzła został przesłany żeton zapisu A. Gdy w węźle nie ma żetonu to przesyłamy