116442

te dane są zamieniane na obrazy, które potem tworzą animację. Symulacja może jednak generować położenia i miejsca obiektów fizycznych, które muszą być potem poddane jakiegoś rodzaju renderingowi w celu utworzenia animacji. Tak jest na przykład w symulacjach chemicznych, gdzie położenie i orientacja różnych atomów w reakcji mogą być generowane za pomocą symulacji, ale animacja może pokazać widoki składające się z kul i odcinków każdej cząsteczki albo może pokazać nakładające się gładko pocieniowane kule reprezentujące poszczególne atomy. W niektórych przypadkach program symulacji może zawierać w sobie język animacji i procesy symulacji oraz animacji mogą przebiegać równocześnie.

Jeżeli jakiś element animacji zmienia się zbyt szybko w stosunku do liczby animowanych ramek wyświetlanych w ciągu sekundy, to pojawia się efekt zakłócania czasowego. Klasyczny przykład to koła wagonu, które obracają się do tyłu albo gwałtowny ruch obiektu, który przesuwa się przez duże pole widzenia w krótkim czasie. Taśma wideo jest pokazywana z szybkością 30 ramek na sekundę, a film z szybkością 24 klatek na sekundę i w obu przypadkach uzyskuje się dobre wyniki dla wielu zastosowań. Oczywiście po to, żeby móc skorzystać z zalet takich szybkości, musimy tworzyć nowy obraz dla każdej ramki wideo albo filmu.

Jeżeli zamiast tego animator rejestruje każdy obraz na dwóch ramkach taśmy wideo, to efektywnie będzie 15 ramek na sekundę i ruch będzie poszarpany.

Tradycyjna animacja (to znaczy niekomputerowa) jest sama w sobie dyscypliną i tutaj omówione zostanie tylko kilka z jej aspektów. Zajmiemy się natomiast podsumowaniem podstawowych koncepcji animacji komputerowej. Zaczniemy od omówienia konwencjonalnej animacji i metod stosowania komputerów do tworzenia tej tradycyjnej animacji. Następnie przejdziemy do animacji wytwarzanej w zasadzie przez komputer. Ponieważ w większości jest to animacja 3D, wiele z metod tradycyjnej animacji 2D już bezpośrednio nie da się zastosować. Ponadto sterowanie przebiegiem animacji jest trudniejsze, gdy animator nie rysuje sam obrazów animacji; często jest trudniej opisać, jak coś zrobić, niż samemu to wykonać. Dlatego po omówieniu języków animacji zajmiemy się kilkoma metodami sterowania animacją. Na końcu omówimy kilka ogólnych zasad animacji i problemów charakterystycznych dla animacji.

Animacja tradycyjna i wspomagana komputerem. Animacja tradycyjna jest tworzona w dość stałej sekwencji: jest pisany scenariusz animacji (albo przynajmniej szkicowany), a następnie jest projektowana sekwencja zmian. Tą sekwencją jest zarys animacji -sekwencja szkiców wysokiego poziomu pokazująca strukturę i ideę animacji. Następnie jest rejestrowana ścieżka dźwiękowa (jeżeli występuje), jest tworzony dokładny plan (z rysunkami dla każdej sceny w animacji) i jest czytana ścieżka dźwiękowa to znaczy są rejestrowane kolejne chwile, w których pojawiają się istotne dźwięki. W kolejnym kroku dokonuje się korelacji szczegółowego planu i ścieżki dźwiękowej. Następnie są rysowane określone ramki kluczowe - są to ramki, w których animowane obiekty są w swoich ekstremalnych albo charakterystycznych pozycjach; z ramek tych można wywnioskować o pośrednich położeniach. Następnie są wstawiane ramki pośrednie i jest tworzony próbny film. Ramki z tego próbnego filmu są przenoszone na klisze (arkusze filmu na podłożu acetylocelulozo wy m) albo na zasadzie ręcznego kopiowania tuszem, albo w wyniku fotokopiowania bezpośrednio na te klisze. Z kolei są one kolorowane albo zamalowywane i łączone w odpowiednią sekwencję; następnie są filmowane. Ze względu na korzystanie z ramek kluczowych i z ramek pośrednich ten typ animacji jest określany jako animacja z ramkami kluczowymi. Ta nazwa jest również stosowana w systemach komputerowych, które naśladują ten proces.

Wiele etapów animacji tradycyjnej wydaje się idealnie nadawać do wspomagania przez komputer, zwłaszcza do wyznaczania ramek pośrednich i kolorowania, które może być wykonywane metodą wypełniania wnętrza ze znanym punktem początkowym. Zanim jednak komputer będzie mógł być użyty, rysunki muszą zostać przedstawione w postaci