116517

W silnikach pierścieniowych prąd rozruchowy jest zmniejszany przez włączenie w obwód wirnika dodatkowego rezystora, zwanego rozrusznikiem. Rozrusznik posiada w każdej fazie od kilku do kilkunastu sekcji o odpowiednio dobranych rezystancjach. Schemat połączeń silnika pierścieniowego z rozrusznikiem czterosekcyjnym pokazano na rysunku 2a. W początkowej fazie rozruchu (n =0) pracują wszystkie sekcje rozrusznika. Rozruch silnika przebiega według sztucznej charakterystyki mechanicznej, odpowiadającej rezystancji R_rt (rys.2a,b). W chwili, gdy prąd osiągnie wartość Lh, następuje ręczne lub automatyczne odłączenie ostatniej sekcji

rozrusznika (R_r4), Rozruch silnika przebiega teraz zgodnie z charakterystyką odpowiadającą rezystancji R,3. Kiedy prąd osiągnie wartość I min, następuje zwarcie kolejnej sekcji rozrusznika, a w konsekwencji tego przejście na następna charakterystykę mechaniczną silnika. Podobny cykl powtarza się aż do przejścia na charakterystykę naturalną, na której kończy się rozruch silnika. Włączenie w obwód wirnika dodatkowej rezystancji powoduje przesunięcie się momentu maksymalnego w stronę mniejszych prędkości obrotowych. Przy tym sposobie rozruchu osiąga się, oprócz zmniejszenia gradu rozruchowego, wzrost momentu rozruchowego. Z tego powodu silniki pierścieniowe stosuje się w napędach o ciężkich warunkach rozruchowych.