117083

Funkcje kierownicze przenikają się z funkcjami rzeczowymi (działania) organizacji. Należy to rozumieć w ten sposób, że na każdym stanowisku kierowniczym, zajmujący je pracownik organizacji kieruje zespołem ludzi realizujących określoną funkcję działania w zakresie przypisanym tej komórce, i robi to w sposób określony poprzez wymienione uprzednio funkąe kierownicze, oznacza to, że analizuje on warunki działania i planuje działalność podlegającą mu części organizacji. Organizuje i koordynuje tę prace w celu jej sprawnego wykonania, dobiera właściwych ludzi do realizacji podjętych zadań i odpowiednio motywuje ich do pracy. Kieruje ich działaniami poprzez podejmowanie niezbędnych decyzji, a w końcowej fazie kontroluje przebieg realizacji podjętych zadań i zgodność wyniku działania z planami i oczekiwaniami. Całość tych działań jest istotą działania każdego z kierowników w organizacji, niezależnie jakie stanowisko zajmuje on w hierarchii.

Kierownictwo musi być oparte na wiedzy, jak i również na powołaniu do pełnienia funkcji kierowniczych. Uzdolnienia predysponujące pracownika do pełnienia tych funkcji wymienia się zazwyczaj: inteligencję- sprawność umysłową, umiejętność analizowania i klasyfikowania zjawisk, silna wolę, umiejętność nauczania innych, dobre zdrowie itd.

Jednak żeby być dobrym kierownikiem nie można mieć tylko i wyłącznie wrodzonych cech przewodzenia, należy je dopełniać odpowiednim zasobem wiedzy i umiejętności zdobywanych przez lata praktyki i nauki. Wiedza fachowa kierownika musi być związana z jego charakterem pracy. Uważa się , że w strukturze tej wiedzy na najniższych stanowiskach powinny przewodzić elementy wiedzy technicznej, właściwej dla specyfikacji zarządzanej organizacji. W przypadku wyższych stanowisk wiedza kierownicza powinna opierać się na wiedzy ekonomiczną. Jeżeli w/w elementy możemy dostrzec u człowieka, to możemy mówić że jest on dobrym przewodnikiem i koordynatorem działań podlegąącej mu zespołowi ludzkiemu. Niestety tak uzdolnionych ludzi jest niewielu, bo nawet świetna wiedza nie zawsze idzie w parze z wrodzonymi zdolnościami przywódczymi. W organizacjach można dostrzec ok. 6-10% ludzi obdarzonych tymi właśnie zdolnościami, pozostałą część stanowią ludzie nie posiadający zdolności kierowniczych.

Poprzez realizacje poszczególnych funkcji kierowniczych, każdy z kierowników w organizacji ma kontakty i powiązania z osobami na różnych stanowiskach w organizacji. Kontakty te charakteryzuje różny stopień koncentracji wysiłku tych osób na sprawach przedsiębiorstwa i metodach rozwiązywania problemów we współpracy z zespołami zatrudnionych w nim ludzi. Realizacja tych problemów uznawana jest powszechnie jako podstawowe kryterium wyodrębnienia określonych stylów kierowania.

Ich systematyka podana przez W.J. REDDINA, wyróżnia siedem stylów: