Można wyróżnić dwa etapy polityki pieniężnej
1. Kształtowanie polityki pieniężnej
2. Realizacja polityki pieniężnej
Kształtowanie polityki pieniężnej - identyfikacja zewnętrznych i wewnętrznych uwarunkowań wpływających na sytuację gospodarczą i pieniężną kraju
• Analiza uwarunkowań zewnętrznych - koniunktura gospodarcza na świecie, przewidywane tempo inflacji i stopy procentowe w innych krajach oddziaływujące na bilans płatniczy i na kształtowanie się popytu na pieniądz krajowy
• Analizy uwarunkowań wewnętrznych - sytuacja finansowa przedsiębiorstw, skala deficytu budżetowego, skuteczność systemu bankowego w gromadzeniu wolnych środków
Powyższe prognozy pozwalają oszacować wielkość podaży pieniądza i zestawienia ich z przewidywanym popytem na pieniądz określanym jako suma zapotrzebowania na pieniądz krajowy
Przyjęcie założeń liczbowych dotyczących celu finalnego - np. skali wzrostu produktu krajowego zakładanego poziomu inflacji. Na tej podstawie określa się granicę dopuszczalnego wzrostu podaży pieniądza przekroczenie której może spowodować nadmierny wzrost cen
Określenie celów pośrednich i operacyjnych
Sformułowanie rekomendacji w odniesieniu do sposobu i narzędzi wprowadzenia w życie ustalonej polityki pieniężnej oraz systemu jej monitorowania i reagowania na ewentualne odchylenia przebiegu rzeczywistych procesów pieniężnych od zakładanych
Realizacja polityki pieniężnej wybór i zastosowanie odpowiednio dobranych instrumentów o charakterze zarówno administracyjnym jak i rynkowym
Polityka pieniężna:
• Musi mieć charakter ukierunkowany, przewidywalny i konsekwentny
• Nie może być przypadkowa
• Musi mieć charakter długofalowy, wiarygodny i spójny z polityką budżetową (Policy mix)