2.
Istotne dla wykorzystania dodatkowego efektu dźwigni finansowej jest zachowanie właściwej struktury kapitału. Wzrost udziału kapitałów obcych w strukturze finansowania prowadzi do zwiększenia wskaźnika dźwigni finansowej, czyłi spotęgowania stopnia zmienności zysku przypadającego na akcje. Oznacza to również wzrost ryzyka finansowego. Wzrostowi zadłużenia przedsiębiorstwa towarzyszy często zwiększenie oprocentowania kredytów i pożyczek (premia dla kredytodawców i pożyczkodawców za podwyższone ryzyko, co osłabia efekt dźwigni lub też prowadzi do jego wygaśnięcia na skutek wzrostu kosztu kapitału).
3.
Stopień, do którego przedsiębiorstwo może zwiększać swoje zadłużenie zależy, w dużej mierze od stabilności jego zysków. I tak przedsiębiorstwa, których wyniki finansowe z okresu na okres niewiele się różnią, mogą angażować kapitały obce w większym stopniu niż te przedsiębiorstwa, których zysk podlega dużym wahaniom.
• Wskaźnik stopnia dźwigni finansowej (DFL) można wyznaczyć następująco:
%£PS
%EBIT
DFL =
lub
DFL =
EBIT
EBIT —odsetki
• Stopień dźwigni finansowej informuje i tym, jak zmieni się zysk przypadający na jedną akcję, jeżeli zysk operacyjny wzrośnie lub zmniejszy się o 1%.
4.
Metoda EBIT - EPS jest praktycznym narzędziem używanym do oceny wpływu alternatywnych planów finansowania inwestycji na zyski przypadające na jedną akcję (BPS), przy różnych możliwych dochodach firmy mierzonych za pomocą zysku operacyjnego. Narzędzia tego używa się w celu osiągnięcia optymalnej struktury kapitału, tj. takiej, która obciąża firmę najmniejszym ogólnym kosztem kapitała
• Podejście EBIT - EPS umożliwia wybór struktury kapitału maksymalizującej EPS w
danym szeregu EBIT. Można wykorzystać EPS dla oszacowania wpływu różnych struktur kapitału na majątek akcjonariuszy, ponieważ zysk jest zasadniczym czynnikiem wpływającym na wartość tynkową akcji firmy._
5.
Punkt przecięcia się linii A i B określana jest jako punkt obojętności finansowej, jest to taki poziom zysku operacyjnego, przy którym zysk przypadający na akcję jest jednakowy dla wariantu A i B. W punkcie obojętności rentowność kapitału własnego jest równa rentowności kapitału całkowitego i wynosi tyle, ile stopa oprocentowania kredytów i pożyczek pomniejszono o podatek dochodowy.
Punkt obojętności finansowej można także wyznaczyć algebraiczne, wykorzystując następujące równanie:
POF =
Kwab-Kwbx/a
Kwa-Kwb
2