uzasadnienia decyzji winna być przekonana, iż w danym stanie prawnym i faktycznym niedopuszczalne było inne rozstrzygnięcie, aniżeli te które zapadło.
Zasada szybkości i prostoty postępowania nakazuje organom podatkowym wnikliwe i szybkie działanie oraz posługiwanie się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do załatwienia sprawy. Sprawy, które nie wymagają zbierania dowodów, informacji lub wyjaśnień powinny być załatwiane niezwłocznie.
Zasada zaufania do organów podatkowych - spina w całość ogólne zasady postępowania podatkowego.
Zasada pisemności - nakazuje załatwiać sprawy podatkowe w formie pisemnej.
Zasada dwuinstancyjności polega na tym, iż od rozstrzygnięcia I instancji przysługuje stronie środek odwoławczy do drugiej - wyższej instancji.
Zasada trwałości decyzii ostatecznych jest nie tylko ochrona praw nabytych strony, ale w ogóle istniejącego porządku prawnego. Pewność obrotu prawnego /bezpieczeństwo prawne/ wymaga, by decyzje ostateczne w sprawach podatkowych były co do zasady trwałe, by podatnik uiszczając należność pieniężną wynikającą z decyzji miał pewność, iż po raz drugi organy podatkowe nie będą żądały zapłacenia podatku. Decyzja podatkowa staje się w postępowaniu ostateczna wtedy, gdy strona nie złożyła w terminie 14 dni odwołania, albo gdy decyzję wydał organ odwoławczy, albo gdy decyzję tylko w jednej instancji wydał na skutek ustawowego upoważnienia Minister Finansów. Ostatecznej decyzji podatkowej przysługuje ponadto domniemanie legalności, a to oznacza, że do chwili jej uchylenia bądź stwierdzenia jej nieważności może ona być przez uprawnioną stronę wykonywana.
Zasada jawności postępowania wyłącznie dla stron ma na względzie interes samej strony i nie jest znana ogólnemu postępowaniu administracyjnemu. Organy podatkowe w trakcie postępowania podatkowego gromadzą cały szereg danych o sytuacji finansowej, majątkowej i osobistej podatnika, o rodzaju i rozmiarach prowadzonej rzecz niego działalności.
Zasada sądowej kontroli legalności decyzii podatkowej preez niezawisły i bezstronny sąd administracyjny.
Właściwość organów podatkowych.
W stosunku do orzeczeń wójtów /burmistrzów, prezydentów/, starosty i marszałka województwa w sprawach podatkowych - organami wyższego stopnia /II instancji/ są samorządowe kolegia odwoławcza, a w stosunku do orzeczeń urzędów skarbowych i inspektorów kontroli skarbowej - izby skarbowe. Organem naczelnym w stosunku do wszystkich państwowych organów podatkowych jest Minister Finansów.
Przez właściwość rzeczową należy rozumieć uprawnienia organu podatkowego do prowadzenia postępowania i wydania decyzji raz postanowień, czy zaświadczeń w sprawach podatkowych.
Do zakresu działania urzędów skarbowych w I instancji należy: ustalanie lub określanie i pobór podatków oraz niepodatkowych należności budżetowych, jak również innych należności na podstawie odrębnych przepisów: rejestrowanie podatników oraz przyjmowanie deklaracji podatkowych; wykonywanie kontroli podatkowej; podział i przekazywanie, na zasadach określonych w odrębnych przepisów, dochodów budżetowych między budżetem państwa i budżetami jednostek samorządy terytorialnego; prowadzenie dochodzeń w sprawa karanych skarbowych; wykonywanie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, a także kar majątkowych w zakresie określonym w przepisach Kodeksu karnego wychowawczego oraz kodeksu karnego skarbowego.
Do izby skarbowej jako organu wyższego stopnia w stosunku do urzędu skarbowego - na podstawie art. 5 ust. 7 powyższej ustawy należy m.in. rozstrzyganie w II instancji w sprawach należących w I instancji do urzędów skarbowych. Do ich kompetencj należy ponadto ustalanie i udzielanie oraz analizowanie prawidłowości wykorzystania dotacji przedmiotowych dla podmiotów gospodarczych w zakresie ustalonym przez Ministra Finansów.
Organami wyższego stopnia w indywidualnych w sprawach rozpatrywanych w I instancjach przez orany samorządu terytorialnego są samorządowe kolegia odwoławcza. Są one organami właściwymi w szczególności do rozpatrywania odwołań od decyzji.