121529

Metody międzynarodowej integracji.

Do jednej z najbardziej znanych metod integracji należy metoda funkcjonalna.

Jej zwolennicy uważają, że funkcje instytucji integracyjnych powinny ograniczać się do:

1)    likwidacji barier w zakresie obrotów międzynarodowych

2)    likwidacji ograniczeń, które utrudniają przepływ towarów i czynników produkcji

Pozostałe elementy integracji powinny zostać ukształtowane przez swobodną grę sil popytu i podaży na rynku międzynarodowym. Tak ujęta integracja funkcjonalna ma zapobiec wydzieleniu się z gospodarki światowej gospodarek krajów integrujących się i ma na celu nie dopuścić do dezintegracji rynku światowego.

Druga metoda integracyjna to metoda instytucjonalna, która opiera się na założeniach, że regionalna integracja gospodarcza jest możliwa pod warunkiem skoordynowania i integrowania grupy państw tzn. że przekazują oni pewne swoje funkcje i kompetencje ekonomiczne wspólnym lub ponad narodowym instytucjom integracyjnym.

Metoda ta sprowadza się do koordynacji, unifikacji, centralizacji polityki ekonomicznej oraz procesów integracyjnych w państwach dążących do integracji.

Międzynarodowe ugrupowania integracyjne mogą mieć charakter formalny, tzn. występują pod postacią międzynarodowych organizacji integracyjnych, które mają odpowiednie struktury organizacyjne. Do najważniejszych ugrupowań integracyjnych zaliczamy:

Unię Europejską

EFTA ( Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu )

- LAFTA

NAFTA ( Północno Amerykańskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu )

W praktyce zdarza się i tak, że ugrupowania integracyjne mają charakter nieformalny i tworzą je kraje, które współpracują ze sobą gospodarczo, a między nimi zachodzą związki gospodarcze, co miało miejsce np.: w przypadku współpracy gospodarczej USA i Kanady, aż do powstania NAFTY.

Integracja ekonomiczna w Europie w latach 90.