121555

•Wprowadzenie wymogu tworzenia przez z.u. odpowiednich rezerw techniczno-ubezpieczeni owych

•Zasada prymatu nadzoru kraju goszczącego - odpowiedzialność za proces licencjonowania i bieżącą działalność

•Subsydiamość nadzoru kraju macierzystego - odpowiedzialność za stan wypłacalności z.u. DYREKTYWY DRUGIEJ GENERACJI

-rozszerzenie i doprecyzowanie zestawu standardów regulujących działalność ubezpieczycieli bezpośrednich

-dalsze otwarcie rynku wewnętrznego na operacje transgraniczne -zmiany dotyczące nadzoru

1. Dyrektywa dla ubezpieczeń nie na życie (88/357/EEC) z 22 czerwca 1988 r.

2. Dyrektywa dla ubezpieczeń na życie (90/619/EEC) z 8 listopada 1990 r.

DYREKTYWA Z 1988 r. DOTYCZĄCA UBEZPIECZEŃ NIE NA ŻYCIE

1.    Podział ryzyk Działu II na:

-duże ryzyka (głównie korporacyjne i przemysłowe)

-ryzyka masowe (pozostałe)

2. Duże ryzyka - pełna swoboda świadczenia usług.

Ryzyka masowe - utrzymanie specjalnych procedur postępowania.

REGULACJE DOTYCZĄCE DUŻYCH RYZYK

1. Zdefiniowanie pojęcia dużych ryzyk i zezwolenie na swobodne transgraniczne ich świadczenie.

2.    Przyjęcie zasady nadzoru kraju macierzystego ubezpieczyciela.

3.0kreślenie wymogów formalnych niezbędnych do realizacji swobody świadczenia usług: -zaświadczenie macierzystego urzędu nadzoru o posiadaniu środków własnych pokrywających margines wypłacalności,

-zaświadczenie o posiadaniu zezwolenia na ubezpieczanie określonych grup ryzyka -informacje w/s ryzyk, które zakład zamierza ubezpieczać.

REGULACJE DOTYCZĄCE RYZYK MASOWYCH

1.    U trzymanie prymatu nadzoru kraju goszczącego.

2. U trzymanie konieczności każdorazowego uzyskiwania jego zgody na prowadzenie działalności lub zmianę jej zakresu.

3. Wprowadzenie 6-miesięcznego okresu na wydanie zgody bądź odmowę udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności przez zagranicznych ubezpieczycieli.

DYREKTYWA /. 1990 r. DOTYCZĄCA UBEZPIECZEŃ NA ŻYCIE

2