122253

Fafs elektromagnetyczna reprezentowana przez kierunek rozchodzeni* się faU I dna czoła lali. pokaźne im rytunku czoła tak dzieli odległote roarna fednei dkjootci fałi X

drgań wektora elektrycznego)

Wszystkie lala elektromagnetyczne, w tym również światło widzialne, rozchodzą tlą w próżni z taką samą prędkością c - 3 10* ml*.

Wartości E i 6 są zawsze, w każde) chwili i w każdym piaście związane ze sobą zależnością:

Energia fali elektromagnetycznej

Szybkość przepływu energii fak elektromagnetycznej przez jednostkową powierzchnią opisana jest przez wektor S, nazywany wektorem Poynlinga. Wektor Sjest zdefiniowany jako:

WWti

Kierunek wektora Poynlinga S fali elektromagnetycznej w każdym punkcie jest kienatkiem rozchodzenia się fali I kierunkiem przepływu energii w tym pcrkcie

S = — E²

W fali elektromagnetycznej wektory F. i B są wzajemnie prostopadle Znając zależność pomiędzy ich wartościami E B-c możemy wyrazie wartoSc wektora Poytinga wzorem:

c/*o

Bardziej użyteczną wielkoicią jest średnia energia przenoszona w określonym czasie, zwana również natężeniem I fali.

S = —E²

^CA>

E = £„sin(ż:T col)

Średnia wartość funkcp sirpo całym okresie jest równa 1Z2 Wartość średnia kwadratowa pola jest definiowana jako:

Natężenie fali można więc zapisać w postaci:

Natężenie promieniowania elektromagnetycznego z izotropowego zroda punktowego w odległości r od mego możemy zapisać następująco [P_:t~ moc zrodaj.