124267

Relacje interpersonalne między rozmówcami tworzą podstawowy kontekst aktu mowy. Jeżeli za podstawę klasyfikacji przyjąć rodzaj używanych środków przekazu - to powstaje następująca typologia:

a)    kanał werbalny - wszelkie zachowania językowe

b)    kanał niewerbalny - tzw. „język ciała” (gesty, mimika)

c)    kanał wokalny - pozasłowne zachowania głosowe (śmiech, westchnienia, gwizdanie).

Komunikacja językowa, realizowana poprzez wszystkie te kanały, pozwala wskazać, że najważniejszymi jej funkcjami są:

a)    funkcja    emotywna

b)    funkcja    poznawcza

c)    funkcja    poetycka

d)    funkcja    fatyczna

e)    funkcja metajęzykowa

f)    funkcja konatywna

Komunikowanie przebiega więc na wielu poziomach, z których najistotniejsze to:

□    intrapersonalne - porozumiewanie się z samym sobą

□    interpersonalne - porozumiewanie się z innymi

□    grupowe

Identyfikacja z grupą przejawiać się może m.in. specyficznym słownictwem -gwarą, spełniając funkcję koordynacji działań wszystkich uczestników procesu komunikacyjnego. Sieć ludzkiej komunikacji może być w różnym stopniu złożona. Zależy to od liczby osób komunikujących się ze sobą i zakresem opanowania sprawności komunikacyjnej. W miarę wzrostu liczby osób uczestniczących w procesie komunikacji rozwija się specjalizacja, proces komunikacji jest możliwy dzięki czynnościom kodyfikacyjnym, przy czym kodyfikacja wymaga reprezentowania w sposób ustalony jednych zjawisk i zdarzeń przez inne (nie tylko werbalne, ale i niewerbalne).

Komunikacja interpersonalna, by mogła być pełną i precyzyjną, wymaga od swoich uczestników przestrzegania określonych zasad i kompetencji