45997

wysokim poziomie. Hasłem przewodnim była „wspólna kultura" - chodziło o stworzenie platformy kulturalnej dla wszystkich grup narodowych i społecznych. I tak na przestrzeni lat BBC stała się największym na Wyspach mecenatem kultury. Na potrzeby radia powstała nawet The BBC Symphony Orchestra.

W 1938 roku ruszyły programy nadawane dla zagranicy, nadające serwisy informacyjne w językach obcych: franc. ,niem., włoskim czy nawet arabskim - BBC External Service (obecnie b. popularna BBC World Service).

W latach wojny radio odegrało dużą rolę komunikacyjną. Wszystkie stacje lokalne skupiono w jednym paśmie Home Service. Szybko powołano też Forces Programme o nieco lżejszym charakterze. Uznaniem cieszyły się bezpośrednie relacje z frontu. Inne programy również zyskały na popularności, bo wśród wszechobecnej propagandy wojskowej, radio było ostoją jednoczącą społeczeństwo brytyjskie. Znacząco wzrosła w tym czasie liczba abonentów (z 8.1 min w 1940 do 10 min w 1944 r.).

Lata powojenne niosły jednak za sobą pewne trudności dla radia. Monopol bowiem nie oznaczał bezkonkurencyjności. Zagraniczne stacje radiowe (np. Radio Luksemburg) zyskiwały na popularności, a na dodatek coraz większe znaczenie zaczynała odgrywać, nieaktywna w czasie wojny, telewizja. W BBC konieczne były zmiany. W 1946 roku utworzono The Third Programme oferujący muzykę poważną, czy teatr radiowy. Jednak nie przyciągnął on nowych odbiorców.

W latach '60 okazją do odzyskania odbiorców było rozpowszechnienie tranzystora. Jednak szansę zamiast BBC, wykorzystała pierwsza brytyjska nielegalna stacja Radio Caroline, nadająca ze statku. Jej powstanie i zdobycie popularności pociągnęło za sobą utworzenie kolejnych podobnych programów. Pomiędzy 1964 a 1968 rokiem nadawało aż 21 nielegalnych rozgłośni radiowych, mających wspólnie ok. 15 min słuchaczy. Sytuacja zmuszała więc do wprowadzenia nowych regulacji prawnych. Początkowo zlikwidowano nielegalne stacje wydając w 1967r. Marinę Broadcasting (Offences) Act (zakazujący nadawania z terytorium morskiego). BBC również zdecydowała się na zmiany. Wprowadzono nowy, rozrywkowy program Radio 1, skierowany głównie do młodzieży, który przejął część audytorium rozgłośni pirackich. The Light Programme przemianowano na Radio 2, a The Third Programme na Radio 3; z programu Home Service utworzono Radio 4. Jednak nie rozwiązało to problemów brytyjskiego radia, bo uwaga społeczeństwa była już wtedy w coraz większym stopniu skupiona na telewizji.

W 1966 roku pozwolenie na nadawanie w ramach BBC otrzymało 9 stacji lokalnych, które niebawem uzyskały wysoką popularność, co po 3 latach pozwoliło na rozbudowę sieci lokalnych do 40. Mimo to pojawiały się już pierwsze pomysły komercjalizacji brytyjskiego radia.

Ad.2