Francja:
• Le Figaro (Hersant od 1975) - 400 tys. egz.
■ Prawicowy, elitarny.
■ Le Monde (własność przedsiębiorstw zagranicznych, jak np. CLT, właściciel Astry) - 470 tys. egz.
■ Centrowy, dziennikarstwo inwestygacyjne.
■ Najpoważniejszy dziennik francuski.
■ Obiektywny, niezależny.
■ Deficytowy, utrzymywany z dodatków.
■ France-Soir (Hersant) -170 tys. egz.
■ Bulwarówka.
Dzienniki we Francji przeżywają kryzys, a tymczasem magazyny triumfują (prasa specjalistyczna).
3/4 nakładu i tak rozchodzi się w okręgu paryskim - nie ma więc prawdziwie ogólnokrajowych dzienników.
Niemcy:
• Die Welt (Springer) - 240 tys egz.
■ Wizytówka Springera.
■ Jako pierwsza wprowadziła kolor w RFN.
■ Prawicowy.
■ Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) (Fundacja Fazit) - 480 tys. egz.
■ Najlepszy dziennik w RFN.
■ Wymaga wyłączności od swoich dziennikarzy, których werbuje sam spośród wybitnych osobistości życia publicznego.
■ Średnio są to to ludzie ze stopniem doktora, znający średnio 4 języki.
■ Nie drukuje sprostowań - wiarygodność jest jej dewizą.
■ Woli zrezygnować z newsa, żeby sprawdzić jego wiarygodność.
■ Konserwatywna, pro-chadecka.
■ Ma konserwatywną szatę graficzną: czarno -biały druk, często gotyk.
■ Ma ciekawe dodatki, min. o literaturze (zamieszczenie recenzji otwiera drzwi do kariery), czy redagowany przez studentów szkół dziennikarskich objętych patronatem Fazit.
■ Fundacja Fazit ma na celu wspieranie rozwoju demokratycznego dziennikarstwa, ku czemu FAZ jest instrumentem, a i wzorem
■ Fazit mianuje 5 współwydawców, którzy pełnią funkcję redaktora naczelnego, mają po 20% akcji, które mają kupić, bez udziału w zyskach (ale dostają pensję).
• Suddeutsche Zeitung.
■ Liberalna.